Τα πενήντα χρόνια μεταπολιτευτικής δημοκρατίας ήταν τα καλύτερα στην ιστορία του ελληνικού κράτους – χωρίς πολέμους και πραξικοπήματα, με σταθερότητα και ευημερία, παρά τις οδυνηρές ασυνέχειες. Η χώρα όμως δεν κατάφερε να έχει τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης με τα κράτη που μπήκαν αργότερα από εμάς στην ευρωπαϊκή οικογένεια και μπόρεσαν να μας προσπεράσουν. Δεν είναι επειδή έλειπαν οι αναπτυξιακές δυνατότητες. Είναι επειδή ακόμη στοιχειώνουν τη δημόσια ζωή παλαιά πολιτικά ήθη, όπως ο κοντόφθαλμος λαϊκισμός και η παραλυτική φοβία του πολιτικού κόστους. Η τωρινή συγκυρία του καθαρού πολιτικού ορίζοντα και της αδιαμφισβήτητης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι ευνοϊκή για αλλαγή σελίδας. Για μια διακυβέρνηση που δεν θα εξαντληθεί στα ίδια «προπατορικά» αμαρτήματα.
Αλλαγή σελίδας
32" χρόνος ανάγνωσης
