Αν ρωτούσαμε τον Οβελίξ, ίσως μας απαντούσε με το κλισέ του: «Είναι τρελοί αυτοί οι Ισπανοί». Για να μη θέλουν τα ωραία ευρώ, δολάρια, γιεν, γουάν κ.ο.κ., τρελοί θα είναι. Οπισθοδρομικοί. Μανιακοί της αυτοκαταστροφής. Με τον Γαλάτη μενιροποιό θα συμφωνούσαν σίγουρα οι κάθε εθνικότητας και ειδικότητας επαγγελματίες του τουρισμού, καθώς και όσες κυβερνήσεις τον λατρεύουν σαν βαριά βιομηχανία. Από κοντά και όσοι ιδιώτες απολαμβάνουν τα αγαθά του «καπιταλισμού της πλατφόρμας» και της οικονομίας του διαμοιρασμού. Οι ερμπιενμπήδες, νόμιμοι και παράνομοι.
Αυτοί οι τρελοί Ισπανοί, λοιπόν, βγαίνουν στους δρόμους, στα νησιά και τις πόλεις της χώρας τους, με πλακάτ, συνθήματα και νεροπίστολα κατά του υπερτουρισμού. Οι διαδηλωτές της Μαγιόρκας συνόψισαν με απλά μαθηματικά το πρόβλημα, την απαξίωση του τόπου τους και τον μαρασμό του βίου τους, ενόσω μάλιστα ζουν σε φούσκα χλιδής: «Αυτό δεν είναι τουριστικοφοβία, είναι αριθμοί: 1.232.014 κάτοικοι, 18 εκατομμύρια τουρίστες». Σε κάθε ντόπιο των Βαλεαρίδων Νήσων αντιστοιχούν 13 επισκέπτες, που καταφτάνουν έτοιμοι να χαρούν μέχρις υπερβολής (εκτός και τους δεσμεύει η παιδεία τους, που κι αυτή όμως τη διαλύει η πολλή αλκοόλη) ό,τι στερούνται στην πατρίδα τους. Της ασυδοσίας συμπεριλαμβανομένης. Που εκδηλώνεται σε όλους τους Λαγανάδες και τα Μάλια της Μεσογείου. Ποιος από τους «πειθαρχημένους» και «νομοταγείς» Βόρειους των θρύλων θα άφηνε στην πατρίδα του το δεκάχρονο βλαστάρι του να οδηγήσει γουρούνα; Στη Μεσόγειο, όμως, πνέουν άλλοι άνεμοι. Της ελευθερίας. Εκτός αν είσαι πρόσφυγας.
Για ποιες αναλογίες καυχιέται η Ελλάδα; Στους 10.000 κατοίκους της Μυκόνου αντιστοιχούν 2.000.000 τουρίστες, στους δε 15.500 της Σαντορίνης, 2.300.000. Ενας ντόπιος για 200 τουρίστες στη Μύκονο, ένας για 150 στη Σαντορίνη, η οποία, αν πιστέψουμε τις ταμπέλες σε λαϊκές και σούπερ μάρκετ, παράγει τη φάβα και τα ντοματίνια που θα παρήγε αν είχε το μέγεθος της Ελλάδας. Κι ας διψάει κι αυτή, όπως όλα τα νησιά. Κι ας μην ξέρει τι να κάνει τα σκουπίδια της. Κι ας μην έχει καταλύματα για γιατρούς και δασκάλους.
Θα δούμε τάχα διαδηλώσεις κατά του υπερτουρισμού σε Μύκονο και Σαντορίνη; Σε Πάρο και Νάξο, Κέρκυρα και Ρόδο, Κρήτη και Χαλκιδική; Μέχρι στιγμής μοιάζει τόσο πιθανό όσο και το να εξαρθρωθεί η Μαφία της Μυκόνου, μία από τις πεντέξι εκδοχές μαφιόζικης δράσης στον τόπο μας. Στην οποία δράση η κυβέρνηση αναφέρεται σαν να πρόκειται για ακαταμάχητο φυσικό φαινόμενο.
