Ο δεκάχρονος Μαξ Λέβτσιν κοιμόταν ανέμελος στο κρεβάτι του στην Ουκρανία, όταν τα ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 έγινε κάτι που του άλλαξε τη ζωή, όπως και της οικογένειάς του, αν όχι και ολόκληρης της χώρας στην οποία είχε γεννηθεί, ακόμη και της Ευρώπης: το Τσερνόμπιλ.
Τη μοιραία εκείνη νύχτα, μας πληροφορεί ο Τζίμι Σόνι στο «Οι ιδρυτές. Η ιστορία της PayPal και των επιχειρηματιών που άλλαξαν για πάντα τη Σίλικον Βάλεϊ» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής, εκδ. Ψυχογιός), ο Μαξ βρισκόταν περίπου 150 χλμ. από το σημείο της έκρηξης. Τον ξύπνησαν αχάραγα και τον φόρτωσαν μαζί με τον αδελφό του στο τρένο. Εκεί, τον έλεγξαν για ραδιενέργεια. Οταν ο μετρητής Γκάιγκερ κατέβηκε στο ένα του πόδι χτύπησε δυνατά. Αλλά ήταν μονάχα ένα αγκάθι τριανταφυλλιάς που είχε καρφωθεί στο παπούτσι του.
Η ανατροπή αυτή άλλαξε πολλά, αλλά όχι τη μία και μοναδική σταθερά της ζωής του: τη μανία του με τους υπολογιστές, που είχε στείλει το σοβιετικό κράτος στη μητέρα του για να ελέγχει τη διατροφική ασφάλεια του ψωμιού που παρήγε η Ουκρανία και έγιναν το αγαπημένο του παιχνίδι.
Σύντομα ο Μαξ έγραφε στοιχειώδη προγράμματα. «Αυτή η ιδέα ότι μπορείς να πεις σε μια μηχανή να κάνει πράγματα στο μέλλον τα οποία θα μάθεις μεταγενέστερα ήταν αποκάλυψη», θα αναφέρει αργότερα.
Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα: ήταν Εβραίος. Ενα πρωί ο πατέρας του βρήκε βαμμένο στην πόρτα τους ένα Αστέρι του Δαβίδ. Για να πετύχει σε κορυφαίο πανεπιστήμιο θα έπρεπε να αποφοιτήσει πρώτος στο λύκειό του, του είπαν οι γονείς του. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι η KGB παρακολουθούσε τον πατέρα του.
Η γιαγιά του, από την πλευρά της μητέρας του, μια αγέρωχη καρκινοπαθής που δεν έλεγε να πεθάνει, με σπουδές αστροφυσικής στο ενεργητικό της, κατέθεσε αίτηση χρηματοδότησης σε έναν εβραϊκό οργανισμό μετανάστευσης. Προορισμός η Αμερική. «Ηταν ένα από τα τρελά εκείνα χρόνια που γνώριζα για δώδεκα μήνες ότι θα φύγουμε από τη χώρα, αλλά δεν μπορούσα να το πω σε κανέναν», θυμάται ο Λέβτσιν.
Το 1991, χρονιά κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, η οικογένεια έφτασε στο Σικάγο. Ο Μαξ γράφτηκε στην ομάδα σκακιού του νέου του σχολείου, στη λέσχη πληροφορικής, ενώ έπαιζε κλαρινέτο στη σχολική μπάντα μαζί με τον φίλο του και αργότερα συνάδελφό του στην PayPal, τον Ερικ Κλάιν, που έπαιζε τρομπόνι.
Κάπως έτσι έγινε η αρχή για τον κατοπινό συνιδρυτή της PayPal. Μέσα σε επτά χρόνια είχε δημιουργήσει ένα πρώτο πρόγραμμα στον υπολογιστή του, που είχε ξεπουλήσει και ετοίμαζε τις βαλίτσες του από το Ιλινόι για την Καλιφόρνια. «Ηταν τα πρώτα βήματα ενός επιχειρηματικού ταξιδιού, που θα άλλαζε για πάντα τον ψηφιακό κόσμο», γράφει ο Σόνι.
