Το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου 2024 ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την «ισότητα στον πολιτικό γάμο». Πώς ξημέρωσε η 16η Φεβρουαρίου;
Τι άλλαξε στη χώρα τούς πέντε μήνες που μεσολάβησαν; Μήπως άρχισαν μαζικά οι άνδρες να παντρεύονται άνδρες και οι γυναίκες, γυναίκες; Μήπως εκδηλώθηκε κάποιο παιδομάζωμα με μαζικές υιοθεσίες που είχαν ως στόχο τον σεξουαλικό αναπροσανατολισμό των Ελληνοπαίδων; Μήπως εσχίσθη κανένα παραπέτασμα; Δάκρυσε κανένα εικόνισμα;
Μάλλον δεν άλλαξε τίποτε στη ζωή του έθνους από ένα νομοσχέδιο που ούτως ή άλλως αφορούσε τη μειονότητα μιας μειονότητας – τους λίγους εκείνους ανθρώπους που είχαν σκοπό να αξιοποιήσουν τη διεύρυνση των ορισμών του νόμου, ώστε να συμπεριλαμβάνει και εκείνους σε ορισμένα αστικά δικαιώματα.
Πολιτικά όμως η υπόθεση φορτώθηκε με πολλά δογματικά μπάζα, τόσο ώστε να ενοχοποιείται αποκλειστικά για την εκλογική υποχώρηση της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές. Ο γάμος έγινε phantasm (κατά την πρόσφατη παρομοίωση που επιστρατεύει η Τζούντιθ Μπάτλερ στο τελευταίο της βιβλίο). Εγινε ένας μπαμπούλας – ένας αδιόρατος ίσκιος, στον οποίο μπορεί κανείς να κρεμάσει όλων των ειδών τις φοβίες, τις μνησικακίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες.
Δικαιωματική ορθότητα και πολιτική πραγματικότητα.
Το βράδυ της 15ης Φεβρουαρίου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παντρεύτηκε τον μπαμπούλα. Η συμμετοχή της στην επινίκια σύναξη μετά την ψηφοφορία επέτρεψε την ταύτισή της όχι με τον νόμο, αλλά με τις φαντασιώσεις που τον αποίκισαν και εξακολουθούν να συνάπτονται μαζί του.
Η Πρόεδρος υπερασπίζεται ακόμη την επιλογή της. «Κάποιοι συμπολίτες μας», είπε στη δημόσια τηλεόραση στη συνέντευξή της για την επέτειο της Μεταπολίτευσης, «διεκδίκησαν και πέτυχαν να απολαύσουν δικαιώματα που εμείς ήδη έχουμε. Δεν αφαίρεσαν κάτι από κανέναν άλλο».
Η Πρόεδρος μιλάει ως δικαστής. Αποφαίνεται για την καθολικότητα των δικαιωμάτων. Την άποψή της αυτή όμως δεν την υπερασπίστηκε με δικαστική αυτοσυγκράτηση. Τη διαδήλωσε, λένε, με ακτιβιστική εξωστρέφεια, χωρίς να υπολογίζει αυτό που ίσως στάθμιζε στη θέση της ένας πολιτικός: ότι οι ηχηρές εκδηλώσεις και οι δημόσιες προπόσεις απειλούν να βλάψουν τον σκοπό που πανηγυρίζουν. Οτι οι αντιστάσεις, ακόμη κι όταν είναι παράλογες, είναι υπαρκτές και διαμορφώνουν πολιτικές πραγματικότητες.
Η επιμονή της Σακελλαροπούλου στον σκοπό που πολλοί προβλέπουν ότι θα της κοστίσει την ανανέωση της θητείας της μπορεί να μη δείχνει πολιτικές δεξιότητες και ευλυγισία, δείχνει όμως πολιτικό σθένος. Ακόμη κι αν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, θα είναι ένας άξιος λόγος για να τελειώσει η θητεία της πρώτης γυναίκας στο υψηλότερο αξίωμα της δημοκρατίας, πενήντα χρόνια μετά την επαναθεμελίωσή της. Ενας λόγος –όπως θα έλεγαν και οι δικαστές– «προσήκων» σε όσα το πρόσωπο θέλησε να συμβολίσει.
