Το Ιντερνετ δεν φέρθηκε καλά στον Τζο Μπάιντεν τις τελευταίες ημέρες πριν από την εγκατάλειψη της κούρσας για την προεδρία. Τα memes στο instagram και στο TikTok με τον Πρόεδρο σε προφανή σύγχυση και αμηχανία έδιναν κι έπαιρναν. «Πώς νιώθεις στο γυμναστήριο μετά την προπόνηση», «πώς νιώθεις μετά από 20 μπίρες», «πώς είναι να προσπαθείς να μην πέσεις συνέχεια» κ.λπ., κλπ., όλα συνοδευόμενα από καθόλου κολακευτικά στιγμιότυπα της πρόσφατης πορείας του Μπάιντεν που, εμφανώς, αδικούν τις πολιτικές του και, σε κάθε περίπτωση, δεν αποτελούν κριτική επιπέδου. Αφότου μπήκε στη μάχη η Κάμαλα Χάρις, η γενιά Ζ ξαναμπήκε στο πεδίο στόχευσης των Δημοκρατικών. Η μάχη για την ψήφο των μικρών ή για την έμπρακτη υποστήριξή τους δεν μοιάζει πια χαμένη.
Οι νέοι Δημοκρατικοί δεν ήταν και πολύ ενθουσιώδεις με τον Μπάιντεν (έρευνα AP-NORC, Most Say Biden Should Withdraw, 17 Ιουλίου 2024). Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, ο Μπάιντεν τα πήγαινε εντελώς χάλια στους νέους Δημοκρατικούς 18-44, με την πλειονότητα αυτών να τοποθετείται υπέρ της εγκατάλειψης της κούρσας από τον Μπάιντεν.
Λίγες ημέρες μετά το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό. Βίντεο μίας δυναμικής γυναίκας με ενέργεια girlboss (κορίτσι-αφεντικό) πλημμυρίζουν τα μέρη όπου συχνάζουν τα μικρά της γενιάς Ζ. «Η Χάρις μπορεί να υπερασπιστεί την πρόοδο και την ισότητα καλύτερα από έναν λευκό γερασμένο τύπο», λέει ωμά στην εφημερίδα Guardian ένας 22χρονος εργάτης από το Πόρτλαντ. Και συνεχίζει: «Οι Δημοκρατικοί χρειάζονταν μία στιβαρή κίνηση, η Χάρις είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε νομίζω». «Δεν σκόπευα να ψηφίσω, αλλά τώρα θα πάω», λέει άλλος («I was not voting now I am, Gen Z Voters On What They Think Of Kamala Harris», Guardian). Ενας 25χρονος βοηθός ερευνητή από τη Μασαχουσέτη λέει πως αρχικά ήταν με τον Τζο, επειδή οτιδήποτε είναι καλύτερο από τις πολιτικές Τραμπ, όμως μετά το ντιμπέιτ σκέφτηκε «ωχ! ο τύπος είναι πραγματικά σε προχωρημένη ηλικία» (Guardian, «I was not voting, now I am»). Και παρόλο που οι νέοι των ΗΠΑ και οι απανταχού νέοι έχουν επιτέλους ξαναπωρωθεί με τις αμερικανικές εκλογές και με το ενδεχόμενο το girlboss Χάρις να γίνει πλανητάρχης, τα memes της άλλης πλευράς, μαζί με λάσπες και ψεύδη από τον ίδιο τον Τραμπ, επιχειρούν να οικοδομήσουν ένα προφίλ «χαζής» και «ασόβαρης» γυναίκας. Κάποιοι μήνες ρατσιστικού και σεξιστικού οχετού βρίσκονται μπροστά μας, αλλά ενδέχεται αυτά τα παραληρήματα να είναι οι τελευταίες αντιστάσεις ενός παντοτινά ηττημένου, ηθικά χρεοκοπημένου τύπου, που επιτέλους θα πάψει να μας απασχολεί.
Η πραγματικότητα είναι πως η είσοδος αρχικά του Βανς, από τα (πολύ) δεξιά και στη συνέχεια της Χάρις ξεμπλόκαραν τη συζήτηση ή τουλάχιστον την έκαναν πιο παραγωγική. Η κούρσα των εκλογών σταμάτησε να είναι ένα γκροτέσκ υπερθέαμα με δύο ηλικιωμένους ανθρώπους που πασχίζουν να ψελλίσουν τα λόγια των επιτελείων τους και να χαμογελάσουν στους ξενερωμένους ψηφοφόρους τους, ενώ ταυτόχρονα προκαλούν ο ένας τον άλλον σε αγώνες γκολφ και σε εξετάσεις νοητικών δεξιοτήτων. Οι Δημοκρατικοί είναι σαν να έχουν επιτέλους αφήσει μόνον τον Τραμπ στο σόου του αυτοεξευτελισμού, αποσύροντας τη φιλική τους συμμετοχή που με υπερθεαματικό τρόπο προωθούσε τον εκφασισμό και την αντιδραστικότητα του δυτικού κόσμου.
«Πρέπει να στρώσουμε με memes τον δρόμο της Χάρις προς την προεδρία», λένε υποστηρικτές της στο X, σύμφωνα με το Politico (Kamala Harris, Gen Z and the memes). Και πράγματι μέσα σε ελάχιστες ημέρες έχουν παραχθεί άπειρα βίντεο ελάχιστων δευτερολέπτων με τη Χάρις να χορεύει, να χαίρεται ενώ παραιτείται ο Τζο, να κατατροπώνει τον Τραμπ και τους ομοίους του (δηλαδή τους άλλους καταδικασμένους παραβάτες που έχει στείλει στη φυλακή), να ποζάρει σαν κάτι μεταξύ πανίσχυρης ηγέτιδας που θα σταματήσει το αιματοκύλισμα στην Παλαιστίνη, καλοκάγαθης μαμάς που θα φέρει μία γυναικεία ενέργεια στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου, αυστηρής εισαγγελέως, φυτού της νομικής και υγιούς δρομέα (η Χάρις με αθλητική περιβολή είναι απλά έπος).
Τώρα που η μάχη για την προεδρία δεν μοιάζει πια με κακοποίηση ηλικιωμένων και με απίστευτη ταλαιπωρία δύο κουρασμένων ανθρώπων, δεν αποκλείεται ν’ ακουστούν επιτέλους και επιχειρήματα, π.χ. για το κόστος σπουδών και ζωής ή για τον τερματισμό των πολέμων. Η νέα γενιά θέλει ν’ ακούσει για την κλιματική κρίση και για τις εισοδηματικές ανισότητες – ίσως έφτασε αυτή η ώρα. Ηδη σε επίπεδο προτύπων για τα μικρά κορίτσια έχει γίνει κάτι ιστορικό, μία ακόμη μετατόπιση: το ταβάνι στις φιλοδοξίες τους είναι τόσο ψηλά που σχεδόν δεν φαίνεται.
