Είκοσι χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Από εκείνο το καλοκαίρι της ευφορίας και της υπερηφάνειας. Τα καταφέραμε, όταν πολλοί πόνταραν στην αποτυχία μας. Παρά τα προβλήματα, συνεργαστήκαμε, συνεννοηθήκαμε, εργαστήκαμε εθελοντικά, βγάλαμε τον καλύτερο εαυτό μας. Και μετά, επιστρέψαμε σε αυτό που γνωρίζουμε πολύ καλά: να πετάμε ευκαιρίες, να ξοδεύουμε το κερδισμένο κεφάλαιο, να χάνουμε το μομέντουμ.
Από τα γραφεία της «Καθημερινής» στο Νέο Φάληρο, η αποτυχία της ανάπλασης του Φαληρικού Ορμου ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο, ως μια διαρκής υπόμνηση της αυτοϋπονόμευσης που μας χαρακτηρίζει. Είναι σαν να παρακολουθούμε ένα καθημερινό σίριαλ που κρατάει πάρα πολλά χρόνια, αλλάζουν οι πρωταγωνιστές, αλλά «happy end» δεν φαίνεται στον ορίζοντα· δεν φάνηκε ακόμη κι όταν παρουσιάστηκε η χρυσή ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, που θα μπορούσε να δώσει ένα τέλος στην ακινησία δεκαετιών. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο πρώτος διαγωνισμός για την πολεοδομική οργάνωση της περιοχής πραγματοποιήθηκε το 1965 από τον ΕΟΤ.
Η αποτυχία στα έργα του Φαληρικού Ορμου ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο, ως μια διαρκής υπόμνηση της αυτοϋπονόμευσης που μας χαρακτηρίζει.
Χρόνια αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, θυμάμαι καθαρά τη δυσωδία του παραλιακού μετώπου από τα λύματα που έφερνε ο Κηφισός. Ολη η περιοχή παρέμενε σε κακή κατάσταση, μια χωματερή. Ούτε όταν κατασκευάστηκε το ΣΕΦ βελτιώθηκε. Τη δεκαετία του ’90 η περιοχή εντάχθηκε στον ολυμπιακό σχεδιασμό. Ακούγαμε ότι θα μεταμορφωθεί, ότι θα γίνουν θαύματα. Τα σχέδια στην πορεία άλλαξαν, τα θαύματα πήραν αναβολή. Οι γνωστές ελληνικές παθογένειες ήταν ο λόγος. Αδράνεια, μελέτες που άργησαν να ανατεθούν, καθυστερημένες αποφάσεις, κακές επιλογές, προβληματική οργάνωση, οδήγησαν σε αναγκαστικές εκπτώσεις. Ο χρόνος δεν έφτανε, το έργο έσπασε στα δύο και κατασκευάστηκαν μόνο τα γήπεδα μπιτς βόλεϊ, χάντμπολ και τάε κβον ντο, ενώ η υπόλοιπη ανάπλαση μετατέθηκε για το μέλλον.
Το μέλλον όμως αργεί. Φτάσαμε στο 2024 και η περιοχή είναι γεμάτη μπάζα, σκουπίδια και σκόνη. Ενα εργοτάξιο από το 2018, και όλο αυτό το διάστημα υπάρχει και μια καινούργια δικαιολογία για την καθυστέρηση. Μελέτες που πρέπει να επικαιροποιηθούν, σχεδιασμοί που πρέπει να εμπλουτιστούν, έργα που πρέπει να προκηρυχθούν, χρηματοδότηση που πρέπει να εξασφαλιστεί, και πάει λέγοντας.
Ελπίζουμε, αν, όπως ευχήθηκε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρος Καπράλος, σε 100 χρόνια ξαναγίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα, η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου να έχει υλοποιηθεί.
