Οι διαπιστώσεις για τη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας δεν είναι ενθαρρυντικές. Και είναι και όλες περίπου γνωστές. Στην Ουκρανία ο πόλεμος συνεχίζεται, ενώ στη Μέση Ανατολή η διάχυση των συγκρούσεων στον Λίβανο μπορεί να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την κατάσταση. Στις ΗΠΑ η πολιτική πόλωση οδηγεί σε εσωστρέφεια, ενώ στην Ευρώπη η συζήτηση μοιάζει συχνά να έχει βγει από άλλη δεκαετία. Περισσότερο μπερδεμένες μοιάζουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες σήμερα, δυόμισι χρόνια μετά την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία, από τις πρώτες εκείνες εβδομάδες της ρωσικής εισβολής. Και αντικατοπτρίζει αυτή η αμφιθυμία, βέβαια, και τη σύγχρονη Ευρώπη από πολλές απόψεις, κυρίως την κοινωνική και οικονομική σύνθεσή της.
Σε αυτό λοιπόν τον κόσμο, όπου η ωμή ισχύς μοιάζει να καταβροχθίζει τις μεταπολεμικές κατακτήσεις της πολυμέρειας, έχει σημασία να δούμε με λίγη λεπτομέρεια και την προσήκουσα φροντίδα, προς τα πού οδεύει η χώρα. Βοηθά στον αναστοχασμό και η πεντηκονταετία της Μεταπολίτευσης, η οποία επιτεύχθηκε πάνω στα ερείπια του διωγμένου ελληνισμού της Βόρειας Κύπρου.
Τότε, η αδυναμία παρακολούθησης των διεθνών εξελίξεων οφειλόταν κατά κύριο λόγο στο σπιθαμιαίο ανάστημα των στρατιωτικών που είχαν καταλύσει το πολίτευμα. Σήμερα, με την προπαγάνδα, τα εξελιγμένα εργαλεία παραπληροφόρησης, τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, την απουσία στοιχειωδών γνώσεων για τον κόσμο από μεγάλη μερίδα των πολιτών, η αντίληψη για την πραγματικότητα είναι εντελώς στρεβλή. Γεγονός που σημαίνει ότι η, δικαιολογημένη πολλές φορές, καχυποψία των πολιτών, μετατρέπεται σε ανοιχτή αμφισβήτηση ακόμα και της χρησιμότητας της δημοκρατίας.
Και, βεβαίως, οι επιτήδειοι περιμένουν στη γωνία. Για να «πουλήσουν» τη διαχρονική πραμάτεια τους, που δεν είναι άλλη από το μίσος, τη μισαλλοδοξία και τη συνωμοσιολογία. Αυτός ο χυλός ψεύδους έχει επικρατήσει και, δυστυχώς, δηλητηριάζει κάθε πτυχή της πολιτικής συζήτησης στη χώρα. Τα παραδείγματα από την πρόσφατη μνημονιακή περιπέτεια, παρά το κόστος που είχε για τη χώρα το φλερτ των πολιτικών με το ψεύδος, παρότι είναι σχετικά νωπά, φαίνεται σιγά σιγά να ξεχνιούνται.
Η τύχη της Ελλάδας στα βάθη του 21ου αιώνα κρίνεται, πάντα, από τον τρόπο με τον οποίο οι ηγεσίες τους τοποθετούνται διεθνώς. Η επικράτηση των λαϊκιστών μπορεί να κοστίσει. Οι δυνάμεις αυτές, με διάφορες λεοντές, πολιορκούν ξανά τα μυαλά και τις καρδιές των πολιτών με ελεεινά ψεύδη, κύρια πηγή των οποίων είναι το πάθος για την εξουσία. Ακόμα και αν αυτή είναι επί ερειπίων. Στη μνημονιακή φάση τη γλιτώσαμε φθηνά. Αν το λάθος επικρατήσει και τώρα, οι συνέπειες θα είναι κάτι παραπάνω από κομμένες συντάξεις.
