«Οταν ο Κολόμβος βγήκε στη στεριά το μικρό νησί τού φάνηκε παράδεισος», γράφει ο Τζέιμς Γουέστ Ντέιβιντσον στη «Μικρή ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών» (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πατάκη).
Για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, ήταν κάτι σαν την επίσκεψη σε έναν άλλο πλανήτη. «Αρχαίοι συγγραφείς έκαναν λόγο για μια χρυσή προϊστορική εποχή, όπου “οι άνθρωποι ζούσαν απλά και αθώα”, χωρίς νόμους, ειρηνικά. Οι κάτοικοι εκείνου του νησιού φαίνονταν να ανήκουν σε αυτή τη Χρυσή Εποχή».
Ξέρουμε πως ο Κολόμβος τους αποκάλεσε «Ινδιάνους» επειδή πίστευε πως βρισκόταν στις «Ινδίες». Ομως ο «Κολόμβος έγραψε και κάτι ακόμα: οι άνθρωποι αυτοί «”ήταν επιδεκτικοί διακυβέρνησης και κατάλληλοι για εργασία” και θα έπρεπε να μάθουν “να κυκλοφορούν ντυμένοι και να υιοθετήσουν τα έθιμά μας».
Σχολιάζει ο Ντέιβιντσον: «Τα λόγια του Κολόμβου προμήνυαν τι θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια». Το πρώτο ήταν ο προσηλυτισμός στη χριστιανική πίστη· το δεύτερο ήταν «να τους στρώσει στη δουλειά».
Ηταν κάτι ακόμα: το ζήτημα του χρυσού. Οι ιθαγενείς ήδη προσέφεραν πρόθυμα τα λίγα ψήγματα που είχαν στην κατοχή τους. Με το που επέστρεψε στην Ισπανία ο Κολόμβος και μίλησε για όλα αυτά, χιλιάδες Ισπανοί σάλπαραν για τον Νέο Κόσμο.
Ηταν η αρχή του αποικισμού όλης της αμερικανικής ηπείρου, υπόθεση που τον ίδιο τον Κολόμβο δεν τον απασχόλησε ποτέ ιδιαίτερα. Αξιοσημείωτο είναι πως για τους Ισπανούς το μεγάλο ενδιαφέρον εντοπίστηκε στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική. Στη Βόρεια Αμερική δεν είχε χρυσάφι σε τόση αφθονία.
Οι Ισπανοί αιματοκύλισαν τα μέρη που τους ενδιέφεραν, όχι μόνο με τα όπλα αλλά και με τα μικρόβια που κουβάλησαν: υπολογίζεται πως από τους πολέμους, τις σφαγές και τις ευρωπαϊκές ασθένειες, χάθηκαν περίπου 50-90 εκατομμύρια γηγενείς στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική.
Θα χρειαστεί να περάσει σχεδόν ένας αιώνας για να δούμε Αγγλους προτεστάντες να προσεγγίζουν τις αμερικανικές ανατολικές ακτές: το 1585, όταν ο Ουόλτερ Ράλεϊ έφτασε στα παράλια της σημερινής Βόρειας Καρολίνας.
Το σημαδιακό γεγονός, όμως, ήταν αυτό του 1620, όταν πιο βόρεια, στο παραλιακό Κέιπ Κοντ, μια μικρή ομάδα Ινδιάνων της φυλής Νόσετ έπεσε πάνω σε δεκαέξι ξένους: οι νεοφερμένοι ήταν μια ομάδα Προσκυνητών υπό την αρχηγία του Ουίλιαμ Μπράντφορντ.
«Ακολουθώντας τα ίχνη των Ινδιάνων Νόσετ», γράφει ο Ντέιβιντσον, «διέσχισαν ένα ρυάκι, “γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα, οπότε καθίσαμε και ήπιαμε το πρώτο μας νερό στη Νέα Αγγλία» – όπως ήταν η ονομασία που έδωσαν στην άγνωστη αυτή γη.
Εμοιαζε να είναι ευλογημένη – όμως, η συνέχεια δεν είχε καμία ευλογία: μέσα στον πρώτο χειμώνα στη νέα γη οι μισοί Προσκυνητές είχαν πεθάνει.
