Κατά τα ειωθότα, όλοι έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη. Οχι όσο η κυβέρνηση, που διορίζει την ηγεσία της, αλλά αφού ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης μετέτρεψε σε δημοκρατικό καθήκον τη σιωπή για τις υποκλοπές, όλοι οφείλουμε να το βουλώσουμε επαναλαμβάνοντας το μάντρα «έχω εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, έχω εμπιστοσύνη…». Οπως είπε ο υπουργός Υγείας, «από σήμερα όλοι εσείς είστε υποχρεωμένοι να μην ξαναμιλήσετε για σκάνδαλο υποκλοπών, εμπλέκοντας την κυβέρνηση. Οποιος αμφισβητήσει από σήμερα το πόρισμα, θέτει σε αμφισβήτηση το πολίτευμα της χώρας. Δεν υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών, κατέληξε το πόρισμα του Αρείου Πάγου» (Βουλή, 30.7.2024).
Αλλά πάλι μόνο η δικαστική εξουσία θα έχει τέτοια προνόμια; Δεν απειλείται το πολίτευμα της χώρας αν δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην εκτελεστική εξουσία; Με όλο λοιπόν τον οφειλόμενο σεβασμό και στην κυβέρνηση, οι πομφόλυγες του κ. Γεωργιάδη θέτουν το βασικό ζήτημα της εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Στις δημοκρατίες η εμπιστοσύνη είναι διαρκώς ζητούμενο και όχι προκαθοριζόμενο. Το πολίτευμα δεν διαβρώνεται επειδή οι πολίτες, τα κόμματα, οι φορείς δεν ακολουθούν τις υπουργικές διδαχές, αλλά από τις αντιδημοκρατικές πράξεις των κυβερνώντων. Και στην υπόθεση των υποκλοπών η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπέρασε σε ύβρη όλες τις προηγούμενες.
Τι να θυμηθούμε; Το γεγονός ότι δημόσιοι υπάλληλοι προσέβαλαν το μόνο εκλογικώς νομιμοποιημένο σώμα των εκπροσώπων μας, δηλαδή τη Βουλή, αρνούμενοι να απαντήσουν στα ερωτήματα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας; Σε μια δημοκρατία που σέβεται τους θεσμούς, «ο Μέρικ Γκάρλαντ έγινε ο τρίτος υπουργός Δικαιοσύνης στην αμερικανική ιστορία στον οποίο απαγγέλθηκε κατηγορητήριο για “περιφρόνηση της Βουλής” επειδή αρνήθηκε να παραδώσει ηχητικά αρχεία σχετιζόμενα με τον χειρισμό των απόρρητων εγγράφων που είχε στην κατοχή του ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν» (PBS, 12.6.2024).
Ξεχνιέται η περιφρόνηση της ΕΥΠ στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που διέτασσε την ενημέρωση των παρακολουθούμενων; Το γεγονός ότι ούτε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου έμαθε τους λόγους παρακολούθησης υπουργών, πολιτικών, δημοσιογράφων και λοιπών πάρα πολλών; Την καταστροφή πειστηρίων στη δίκη του δολοφονημένου δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ; («Το τρύπιο cd της Δικαιοσύνης», «Καθημερινή», 28.7.2024).
Είναι πολλά αυτά για τα οποία η κυβέρνηση δεν τηρεί καν τα προσχήματα εις βάρος δημοκρατικών θεσμών.
