Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, η Βενεζουέλα ήταν πολύ κοντά στην Ελλάδα. Μας χώριζε μια ολόκληρη ήπειρος, η Ευρώπη και ο Ατλαντικός Ωκεανός, όμως, ως γνωστόν, η αγάπη δεν αναγνωρίζει ούτε σύνορα ούτε γεωγραφικές αποστάσεις. ιδίως αν είναι ένα αίσθημα τόσο υψηλό και απόλυτο, όπως αυτό που γεννάει στην ανθρώπινη ψυχή η μεγάλη ιδέα του σοσιαλισμού. Αν μάλιστα υπάρχουν και έμπρακτα ανταλλάγματα, τότε το αίσθημα γιγαντώνεται. Οπως θα θυμάστε τότε, υπουργοί της εθνοσωτηρίου κυβέρνησης Συριζανέλ πηγαινοέρχονταν στο Καράκας, το οποίο θα έδινε στην Ελλάδα πετρέλαιο με αντάλλαγμα οπωροκηπευτικά, κολοκυθάκια, αγγουράκια, πράσα, κρεμμύδια, τομάτες, πατάτες και λοιπά ζαρζαβατικά. Αυτή είναι η πραγματική σοσιαλιστική αδελφοσύνη. Η οικονομία της ανταλλαγής. Χωρίς τη διαμεσολάβηση των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και λοιπών αντιδημοκρατικών δυνάμεων. Δεν ξέρω για ποιον λόγο το μεγαλόπνοο αυτό σχέδιο ναυάγησε. Ομως οι δύο χώρες απομακρύνθηκαν η μία από την άλλη. Η Ελλάδα ακολούθησε τον δικό της δρόμο και η Βενεζουέλα τον δικό της. Πώς τα φέρνει η ζωή.
Από το 1999 η Βενεζουέλα είναι σοσιαλιστική δημοκρατία. Ενα μετακομμουνιστικό καθεστώς χωρίς να έχει περάσει από κομμουνισμό ούτε από επανάσταση. Μέχρι να κερδίσει τις εκλογές ο Τσάβες, η Βενεζουέλα ήταν μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, από τις πιο ανοιχτές στη Λατινική Αμερική. Το λέω για όσους πιστεύουν ότι η δημοκρατία δεν μπορεί να ανατραπεί με τα ίδια της τα όπλα. Το υπενθυμίζω επίσης για να μην ξεχνάμε πόσο κοντά πλησιάσαμε στη μετάλλαξη του δημοκρατικού καθεστώτος σε απολυταρχία, τότε που η πολιτική μας ηγεσία ήθελε να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα της Μεσογείου. Τον Τσάβες τον διαδέχθηκε ο πολύς Μαδούρο. Ο απολογισμός του σοσιαλιστικού καθεστώτος είναι εντυπωσιακός: ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως νερό, ηλεκτρικό, κοινωνική ασφάλιση, σχολεία. Ενας πληθυσμός στα όρια της εξαθλίωσης. Οκτώ εκατομμύρια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Η Βενεζουέλα παραμένει δημοκρατία. Και την περασμένη Κυριακή έγιναν εκλογές. Ο Μαδούρο, αφού απαγόρευσε με δικαστική απόφαση στην αντίπαλό του να ασκήσει οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα για τα επόμενα 15 χρόνια, δήλωσε ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα. Αρκεί να μην υπηρετούσε τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό – δεν είναι ικανοί να βρουν ούτε έναν πιο πειστικό εχθρό αυτοί οι νεοκομμουνιστές. Κι ενώ οι δημοσκοπήσεις έδιναν 70% στην αντιπολίτευση, εντέλει, ω του θαύματος, τις κέρδισε ο Μαδούρο. Τον συνεχάρησαν Ρωσία, Κίνα, Ιράν και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Η αντιπολίτευση στη φυλακή και η κοινωνία των πολιτών στους δρόμους. Μέχρι στιγμής, 12 οι νεκροί από τις συγκρούσεις με την αστυνομία. Οι δε παρ’ ημίν αδελφοί της τηρούν αιδήμονα σιωπή. Αχ αδελφή Βενεζουέλα. Τι σου ‘μελλε να πάθεις.
