Θα μπορέσει άραγε η Αθήνα να ενταχθεί κάποτε σε μια λίστα πόλεων που εξασφαλίζουν καλές συνθήκες διαβίωσης στους κατοίκους τους; Αυτό θα μπορούσε να είναι ένας στόχος, στόχος πολιτικός. Η αύξηση του τουρισμού στην Αθήνα είναι αντικειμενικά θετικό φαινόμενο. Εμφανίζεται με τις αρνητικές πτυχές του γιατί η πόλη είναι από μόνη της κορεσμένη και ανεπαρκής.
Η εμφάνιση και η λειτουργία της Αθήνας αυτό το καλοκαίρι μόνο κολακευτική δεν είναι. Ας συνυπολογίσει κανείς στο σύνολο της καλοκαιρινής εμπειρίας και τη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι του Πειραιά, όπου όταν φθάσεις στην αποβάθρα επιστρέφοντας από ένα νησί αντιλαμβάνεσαι ότι τα λόγια είναι ωραία από τα γραφεία και τα κανάλια, αλλά η πραγματικότητα είναι πάντα εκεί για να σε διαψεύσει. Με λίγα λόγια, αν εξαιρέσει κανείς μεμονωμένα σημάδια προόδου στην πόλη, η γενική εντύπωση είναι αυτή που ήταν πάντα: μια πόλη που δεν μπορεί να ξεχωρίσει 2-3 προτεραιότητες και να θέσει κάποιους ρεαλιστικούς και εφικτούς στόχους.
Πέρα από τα μαξιμαλιστικά σχέδια, που θα έπρεπε και οφείλει να έχει μια μεγάλη πόλη στο πλαίσιο μιας γεωπολιτικής προβολής του ρόλου της, ο πολίτης της Αθήνας περιμένει ακόμη τα βασικά. Καθώς το ζήτημα της καθαριότητας στον Δήμο Αθηναίων είναι σοβαρό (με την αίσθηση στον κόσμο πως η πόλη κινείται απουσία δημοτικής αρχής), απουσιάζει επιπλέον και μια στοιχειώδης μέριμνα για την καθημερινότητα από την κεντρική διοίκηση. Παρά τις εξαγγελίες για τη βελτίωση της δημόσιας συγκοινωνίας, τα αραιά δρομολόγια στο μετρό είναι ανεπίτρεπτα σε μια πόλη τόσο τουριστική. Τα σαράβαλα λεωφορεία που ακόμη κυκλοφορούν, θα μπορούσαν τουλάχιστον να καθαρίζονται. Η αλήθεια είναι τόσο κοντά μας κι εμείς συχνά, αν όχι πάντα, μιλάμε θεωρητικά και με νούμερα που δεν συγκινούν όσους περιμένουν, π.χ., σε μια στάση λεωφορείου στους 38 βαθμούς.
Πολλοί ακόμη δήμοι στην πρωτεύουσα, όπως ο Δήμος Ζωγράφου, έχουν σοβαρό πρόβλημα καθαριότητας. Οσα και να ακούει ο πολίτης, αυτό που πρωτίστως τον ενδιαφέρει είναι η καθημερινότητά του. Αυτή την καθημερινότητα, όμως, δεν μπορείς να τη φαντάζεσαι από τα γραφεία σου χωρίς να έχεις προσωπικό βίωμα και χωρίς να συναισθάνεσαι τι σημαίνει η ζωή στην Αθήνα.
