Αποτελεί ασφαλώς σύμπτωση το γεγονός ότι «το πόρισμα για το κλείσιμο της υπόθεσης των υποκλοπών βγήκε μία ημέρα προτού κλείσει η Βουλή και δύο μέρες προτού μπει ο Αύγουστος, ο πιο νωχελικός μήνας του έτους…» (Σταύρος Παπαντωνίου, «Καθημερινή», 1.8.2024). Είναι όμως η χειρότερη στιγμή για την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη, διότι τον Αύγουστο που «δεν υπάρχουν ειδήσεις» οι πολίτες έχουν άπλετο χρόνο να κουβεντιάσουν και να συνωμοσιολογήσουν, για μια υπόθεση που –όπως και να το κάνουμε– έχει πολλά ατού για να γίνει το επίκεντρο των συζητήσεων στα παραθαλάσσια ταβερνάκια.
Η υπόθεση των υποκλοπών εμπεριέχει όλα τα στοιχεία ενός κατασκοπευτικού θρίλερ. Σκοτεινούς (για όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς) πράκτορες, οι οποίοι κρυφακούν προβεβλημένα πρόσωπα της πολιτικής, της κοινωνίας, υπουργούς, δημοσιογράφους, δικαστές κ.λπ. Εχει δολοφονία ενός δημοσιογράφου, επιχειρήσεις παραγωγής περίεργων λογισμικών με εξαγωγές σε τριτοκοσμικά δικτατορικά καθεστώτα, συν το Ισραήλ, που μόνο η αναφορά του ονόματός του κάνει πέντε θεωρίες συνωμοσίας στην καθισιά κάθε παρέας. Κι αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι αντιδράσεις σε αυτό το διάτρητο πόρισμα υπονομεύουν το κύρος της Δικαιοσύνης, πού να δουν τα λαϊκά πορίσματα που θα βγουν τον Αύγουστο παρά θίν’ αλός.
Τον Μάιο του 2009, αργά το βράδυ μιας Παρασκευής (8.5.2009), η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή αιφνιδίασε ανακοινώνοντας την πρόωρη διακοπή των εργασιών της Βουλής, λόγω των επερχόμενων ευρωεκλογών. Η αντιπολίτευση μίλησε για «θεσμική εκτροπή», αφού με το πρόωρο κλείσιμο παραγραφόταν μια σειρά δικαστικών υποθέσεων, που ταλάνιζαν εκείνη την περίοδο την πολιτική ζωή. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος –τότε ο κ. Ευάγγελος Αντώναρος– απάντησε ότι όλες οι υποθέσεις που ήρθαν στη Βουλή διερευνήθηκαν διεξοδικά και χαρακτήρισε κυνική και ανεύθυνη τη δήλωση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, για τον οποίο ανέφερε ότι «δεν τον ενδιαφέρει να βαδίσει η χώρα με πολιτικούς όρους προς τις ευρωεκλογές». Τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ –και ουχί ο ΣΥΡΙΖΑ– «φορέας κυνισμού και ανευθυνότητας».
Εκείνη η απόφαση ζυμώθηκε ολόκληρο το καλοκαίρι και λειτούργησε ως αυτεπίστροφο. Οχι διότι οι πολίτες ιεραρχούν ψηλά τις «θεσμικές κουτσουκέλες», αλλά διότι τέτοια ολισθήματα αναβαθμίζουν τις υπάρχουσες δυσθυμίες των πολιτών για τα κυβερνητικά πεπραγμένα· δίνει άλλη λάμψη στην οργή για την τιμή του ελαιολάδου και της κιλοβατώρας.
Η θεσμική απρέπεια του 2009 συζητήθηκε πολύ το επόμενο καλοκαίρι, αλλά το πλήρωσε μόνο η κυβέρνηση. Τώρα θα το πληρώσει και η Δικαιοσύνη, κάτι που προοιωνίζεται τα χειρότερα για τους θεσμούς.
