Δυστυχώς για τη Δικαιοσύνη, ελάχιστοι εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι «στο πόρισμα για τις υποκλοπές, που αριθμεί 286 σελίδες, δεν αποδίδεται καμιά ευθύνη στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ή στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία» («Καθημερινή», 2.8.2024). Αντιθέτως, εκπλήσσουν τα μαθηματικά που χρησιμοποιούνται για να τεκμηριωθεί αυτό το συμπέρασμα. Αυτά μοιάζουν περισσότερο με την αριθμητική του μπακάλη: «Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο».
Οπως γράφει η συνάδελφος κ. Ιωάννα Μάνδρου, «το ποσοστό 24% (σ.σ. των νομοτύπως επισυνδεδεμένων) επί του συνόλου των διαπιστωμένων θυμάτων του Predator (συνολικά 116) δεν οδηγεί σε εξαγωγή συμπεράσματος ότι υπήρχε κοινό κέντρο παρακολουθήσεων ΕΥΠ – Predator, ενώ ο αντεισαγγελέας Αχιλλέας Ζήσης προχωρεί και ένα βήμα παραπάνω. Κατεβάζει στο 1% την αναλογία εκείνων που είχαν διπλή παρακολούθηση, από ΕΥΠ και Predator, καθώς τους συγκρίνει με το σύνολο των 15.000 διατάξεων άρσης τηλεφωνικού απορρήτου που πραγματοποιήθηκαν από το 2020 έως το 2023».
Το πρώτο που προξενεί εντύπωση είναι η έκφραση περί «διαπιστωμένων θυμάτων του Predator». Δύο χρόνια μετά την αποκάλυψη αυτού του τεράστιου σκανδάλου, δεν έχουμε την επακριβή έκταση της επιμόλυνσης. Αλλά, εν προκειμένω, το πρόβλημα είναι ότι δίχως αυτή δεν μπορούν να βγουν επαρκείς στατιστικές ενδείξεις.
Χειρότερη είναι η αριθμητική που αφορά «το σύνολο των 15.000 διατάξεων άρσης τηλεφωνικού απορρήτου που πραγματοποιήθηκαν από το 2020 έως το 2023». Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι δεν αφορά πρόσωπα· ο κ. Ανδρουλάκης, για παράδειγμα, μπορεί να έχει δύο και τρία κινητά, που χρειάζονται αντίστοιχες διατάξεις. Αυτό ισχύει για όλους όσους νομοτύπως έγιναν νομοτύπως στόχοι της ΕΥΠ, και συνεπώς συρρικνώνεται ο παρονομαστής. Απλώς δεν ξέρουμε πόσο συρρικνώνεται.
Το δεύτερο που δεν ξέρουμε και επηρεάζει σημαντικά τον παρονομαστή είναι πόσες από αυτές τις «15.000 διατάξεις άρσης τηλεφωνικού απορρήτου» είναι επαναλαμβανόμενες, αφού για να συνεχιστεί η παρακολούθηση κάποιου, η διωκτική αρχή πρέπει ανά δύο μήνες να καταθέτει νέο αίτημα.
Το τρίτο και βασικότερο είναι ότι, με αυτή την αριθμητική, «πολιτικοί και παλικάρια του κοινού ποινικού δικαίου γίνανε μαλλιά κουβάρια». Ο παρονομαστής που αφορά τη Δημοκρατία δεν έχει να κάνει με τους νονούς της νύχτας, εκβιαστές, μπράβους και άλλα «μπουμπούκια», αλλά με όσους έχουν καθαρό ποινικό μητρώο. Πόσοι, τέλος πάντων, σαν τον κ. Ανδρουλάκη αποτελούν… απειλή για την εθνική ασφάλεια; Πώς την απειλούν δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ούτε καν οι δικαστές. Είναι απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας, βεβαίως βεβαίως…
