Το παράδοξο είναι πως τα θέματα ταυτότητας, που απασχολούν εσχάτως τον δημόσιο διάλογο, δεν τέθηκαν από τους φανατικούς της πολιτικής ορθότητας, του «Γουόκ» (Woke) κ.λπ. Δεν τέθηκαν καν από όσους κάνουν καριέρα στα ΑΕΙ είτε στα κοινωνικά δίκτυα, ανακαλύπτοντας ταυτότητες και φτιάχνοντας τις προϋποθέσεις για «καυτό διάλογο». Αυτή τη φορά, θέμα ταυτοτήτων θέτουν οι πολέμιοί τους, ο Τραμπ, η Μελόνι, οι προπαγανδιστές του Κρεμλίνου και οι πολυπληθείς «χρήσιμοι ηλίθιοί» τους.
Πρώτο παράδειγμα. Ο υποψήφιος για την αμερικανική προεδρία ανακάλυψε την… ινδική ταυτότητα της αντιπάλου του. «Δεν ήξερα ότι ήταν μαύρη μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν έτυχε να γίνει μαύρη και τώρα θέλει να γίνει γνωστή ως μαύρη», είπε ο Τραμπ στο συνέδριο της Εθνικής Ενωσης Μαύρων Δημοσιογράφων στο Σικάγο. Τέλος, αναρωτήθηκε: «Τελικώς δεν ξέρω. Είναι Ινδή ή είναι μαύρη»; (31.7.2024).
Αλλά αυτό δεν είναι καν το χειρότερο. «Περνούν εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες τα σύνορά μας», ανέφερε στην ίδια συνέντευξη ο τέως πρόεδρος, «που κλέβουν “μαύρες θέσεις εργασίας”» (black jobs). «Τι ακριβώς είναι οι “μαύρες θέσεις εργασίας” κύριε;» τον ρώτησε η δημοσιογράφος. «”Μαύρες θέσεις εργασίας” είναι όποιος έχει δουλειά», απάντησε με τον γνωστό ασυνάρτητο τρόπο ο Τραμπ, για να συνεχίσει ακάθεκτος: «Ερχονται εκατομμύρια και παίρνουν “μαύρες θέσεις εργασίας”, “λατίνο θέσεις εργασίας”…» (hispanic jobs).
Στον χυλό που λέγεται «θεωρία ταυτοτήτων», υπάρχει και η έννοια της «πολιτιστικής οικειοποίησης» (Cultural Appropriation). Πρόκειται περί μιας ανοησίας, που χονδρικώς λέει ότι άτομα μιας ομάδας ανθρώπων δεν πρέπει να οικειοποιούνται πολιτισμικά χαρακτηριστικά άλλων ομάδων· ο γκουρού του «αντιγουόκ κινήματος» Πασκάλ Μπρυκνέρ έχει γράψει δεκάδες σελίδες γι’ αυτό (βλ. «Ενας σχεδόν τέλειος ένοχος», εκδ. Πατάκη). Συνεπώς, διά του Τραμπ μπαίνουμε στα χωράφια της «εργασιακής οικειοποίησης» (Labor Appropriation). Υπάρχουν «μαύρες» και «λατίνο θέσεις εργασίας» και προφανώς υπάρχουν «λευκές θέσεις εργασίας».
Με άλλα λόγια, το θέμα των ταυτοτήτων δεν είναι νέο. Υπάρχει στις κοινωνίες και δη στο μυαλό των πολεμίων τους. Υπάρχουν οι λευκοί και οι μαύροι, παγιωμένες αντιλήψεις για «λευκές» και «μαύρες» θέσεις εργασίας, για την «αρμόζουσα» θέση των λευκών και μαύρων, των ανδρών και γυναικών, των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων και πάει λέγοντας.
Από την άλλη, υπάρχουν οι υπερβολές του «γουόκ κινήματος», αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που τις εκμεταλλεύονται ώστε να μην αλλάξει τίποτε στην προπατορική κοινωνική ιεραρχία.
Θα συνεχίσουμε…
