Συνεχίζουμε από εκεί που το αφήσαμε χθες, ακολουθώντας τα «Μυστικά της συγγραφής. Απόσταγμα σοφίας 66 κορυφαίων δημιουργών» (μτφρ.: Σόλων Παπαγεωργίου, εκδ. Key Books). Τι λέει ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ (1899-1961); «Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να γράψεις μια ειλικρινή πρόταση. Γράψε την πιο ειλικρινή πρόταση που έχεις».
Ο «Χεμ» ήταν γεμάτος τέτοιες συμβουλές: «Η καλύτερη μέθοδος είναι να σταματάτε όταν βρίσκεστε σε ένα καλό σημείο, ενώ γνωρίζετε όσα θα συμβούν παρακάτω. Αν το εφαρμόσετε αυτό, καθώς γράφετε ένα μυθιστόρημα, δεν θα κολλήσετε ποτέ. Είναι η πιο πολύτιμη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω, γι’ αυτό προσπαθήστε να τη συγκρατήσετε».
Μία από τις πιο ωραίες του κουβέντες, ωστόσο, σχετίζεται με την ιστορική ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν εν μέσω του αμερικανικού εμφυλίου, στο Γκέτισμπεργκ: «Δεν ήταν τυχαίο πως η ομιλία στο Γκέτισμπεργκ ήταν τόσο σύντομη. Οι νόμοι της πεζογραφίας είναι εξίσου αμετάβλητοι με τους νόμους της αεροδυναμικής, των μαθηματικών, της φυσικής».
Επ’ αυτού, να θυμίσουμε ότι στον –πληθωρικό ως άνθρωπο, έως και αφόρητα αντιπαθή– Χέμινγουεϊ αποδίδεται –εσφαλμένα– ένα από τα πιο σύντομα, και συνάμα πιο σπαρακτικά, διηγήματα που γράφηκαν ποτέ: «Πωλούνται: παιδικά παπούτσια· αφόρετα».
Οσοι, πάλι, αγαπάτε τον «Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ» (1955) της Πατρίσια Χάισμιθ (1921-1995) θα απολαύσετε το ακόλουθο απόσπασμα: «Με το που φόρεσα το δέρμα του Ρίπλεϊ, άρχισα να γράφω με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση απ’ ό,τι συνήθως… Ηταν το βιβλίο που έγραψα με τη μεγαλύτερη ευχέρεια, καθώς συχνά είχα την αίσθηση πως ο Ρίπλεϊ έγραφε κι εγώ απλώς δακτυλογραφούσα».
Οπως και ο Χέμινγουεϊ, η Χάισμιθ πίστευε πως «ορισμένες άριστες ιστορίες είναι πολύ απλές. Παραδείγματος χάριν, μπορεί η ιστορία απλώς να αφορά την καταδίωξη ενός πολεμικού αεροπλάνου ή μια γυναίκα που δεν έχει το θάρρος να σκοτώσει τον άνδρα της, παρόλο που το επιθυμεί – μια ιστορία με θέμα την αναποφασιστικότητα. Ο σκελετός μιας τέτοιας ιστορίας είναι ο ορισμός της απλότητας. Δεν συμβαίνει κυριολεκτικά τίποτα, και όμως, κατά τη διάρκεια της ιστορίας μπορείς να εμβαθύνεις συνεχώς: άνθρωποι καταφτάνουν απρόσμενα και διακόπτουν τη δολοφόνο, η δολοφόνος λαμβάνει ένα γράμμα από κάποιο μέλος της οικογένειάς της που την προειδοποιεί ότι θα τιμωρείται αιώνια αν πράγματι διαπράξει το έγκλημα που σχεδιάζει. Μπορείς να προσθέσεις κωμικά ή δραματικά στοιχεία, κάτι που άλλωστε ισχύει για οποιαδήποτε ιστορία».
Υπάρχει πάντως και η έρευνα πίσω από ένα μυθιστόρημα. Συχνά οι συγγραφείς αναγκάζονται να γίνουν και λίγο δημοσιογράφοι ή ντετέκτιβ για να γράψουν ένα βιβλίο. «Για να γράψω την ιστορία χρειάστηκα τρεις μήνες», λέει ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ (1896-1940). «Για να συλλάβω την ιδέα, τρία λεπτά. Για να συλλέξω τις πληροφορίες που χρειαζόμουν, μια ολόκληρη ζωή».
