Ο εμπρηστής της Βάρης μάλλον δεν πέτυχε με την πράξη του τον εικαζόμενο στόχο, την «καταγγελία». Αντίθετα έστρεψε την προσοχή από αυτή την παράλογη μορφή «διαμαρτυρίας», στον ίδιο και τον εμπρησμό με δόλο.
Οχι ότι μοιάζει να είναι η περίπτωση του διαταραγμένου πυρομανούς, του ανοήμονος φαρσαδόρου ή του αχυρόμυαλου πυρπολητή που στη συνέχεια τρέχει να σβήσει ως ήρωας τις εστίες. Του οργίλου μπουρλοτιέρη που χαίρεται με την καταστροφή εισπράττοντας «αποζημίωση» για όσα έχει υποφέρει. Του πληρωμένου εγκληματία που εξυπηρετεί συμφέροντα άλλων. Και καθώς τα βίντεο αποκλείουν την αμέλεια, ούτε προσομοιάζει με ανάλγητο καπνιστή που πέταξε τη γόπα στα χόρτα. Δεν έκανε μπάρμπεκιου στο δάσος. Δεν έριξε εορταστικά πυροτεχνήματα στη φύση. Δεν «καθάριζε» το χωράφι του από ξερόκλαδα, ούτε έκαψε τσαπατσούλικα τα σκουπίδια στην αυλή του. Δεν δούλευε με οξυγονοκόλληση σε μάντρα στο Χέρωμα, ούτε άφησε το σιτάρι να βράζει στο γκάζι της αποθήκης. Από τα περισυλλεγέντα στοιχεία δείχνει να είναι ένας ιδιότυπος εκδικητής, που ήθελε διά της καταστροφής να αφυπνίσει ολιγωρούσα δημοτική αρχή και κοινωνία. Ισως. Αβυσσος η ψυχή του εμπρηστή. Δύσκολα ανιχνεύονται τα κίνητρά του.
Πάντως η υπόθεση ανακίνησε τη συζήτηση περί εμπρησμών από πρόθεση, που έχει κάπως παραμεριστεί από την εν εξελίξει κλιματική κρίση – δεν χρειάζεται χέρι εμπρηστή η κάθε εστία. Και η χωρίς στοιχεία αερολογία ολισθαίνει συχνά στη συνωμοσιολογία («ξένοι πράκτορες», «παράνομοι μετανάστες έβαλαν τη φωτιά» κ.ά.), που εξατομικεύει και μικραίνει την αιτία του κακού, δίνοντας σε πολύπλοκα προβλήματα μονοσήμαντες χονδροειδείς απαντήσεις.
Βέβαια, δεν εξαφανίζει τους εμπρηστές αυτή η νέα δραματική συνθήκη. Οσους, στερημένοι από κοινό νου και συναίσθηση, δρουν έχοντας μηδενική σύνδεση με τη στιγμή και τον τόπο. Ή τους Νέρωνες που οραματίζονται κολάσεις φορτωμένοι συμπλέγματα, απωθημένα και μίσος. Ενεργούν με τέτοιο κυνισμό ενάντια στο κοινό καλό, που μόνο μια ασίγαστη εμμονή ή μια ανατριχιαστική αδιαφορία μπορεί να γεννήσει.
Και εγκληματώντας μετατοπίζουν το βάρος μακριά από τα κρίσιμα: τα μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών από αμέλεια και τα σχέδια αναχαίτισης της κλιματικής κρίσης. Μια πυρκαγιά που προκαλεί άνθρωπος έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από εκείνη από φυσική αιτία. Ελκύει τα φώτα και δίνει εμμέσως συγχωροχάρτι στην αδράνεια για το κλίμα και στην εθελοτυφλία.
