Θα αποχωριστώ σήμερα με πόνο ψυχής τα «Μυστικά της συγγραφής. Απόσταγμα σοφίας 66 κορυφαίων δημιουργών» (μτφρ.: Σόλων Παπαγεωργίου, εκδ. Key Books), που ήταν ωραία καλοκαιρινή παρέα (ελπίζω και για όσους από εσάς διαβάζετε αυτήν τη στήλη). Γι’ αυτό, χωρίς πολλά λόγια, θα παραθέσω μερικές ακόμα ωραίες κουβέντες που περιλαμβάνει η εν λόγω έκδοση.
Νιλ Γκέιμαν (1960): «Ολα έχουν να κάνουν με τις επιθυμίες μας. Ολα συμβαίνουν επειδή επιθυμούμε. Και μια ιστορία προχωράει επειδή οι χαρακτήρες θέλουν διαφορετικά πράγματα, κι αυτά τα πράγματα ακυρώνουν το ένα το άλλο. Οπότε, κάθε φορά που ένας χαρακτήρας θέλει κάτι και ένας άλλος χαρακτήρας θέλει κάτι ακριβώς αντίθετο, και συγκρούονται, κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, γεννιέται μια ιστορία».
Ούρσουλα Λε Γκεν (1929-2018): «Ενα από τα πράγματα που μαθαίνεις όσο μεγαλώνεις είναι πως, εντέλει, πρέπει να αρκείσαι σε λίγα… Ακολουθώ τη μέθοδο του όψιμου Μπετόβεν. Στα τελευταία κουαρτέτα του κινείται “περίεργα”, κάποιες φορές μεταπηδά από το ένα μέρος στο άλλο στη μουσική του. Ξέρει πού πηγαίνει και απλώς δεν θέλει να σπαταλήσει άλλο χρόνο πηγαίνοντας αργά προς τα εκεί… Αυτό το μαθαίνουμε καθώς μεγαλώνουμε: Δεν πρέπει να χάνεις τον χρόνο σου».
Ουμπέρτο Εκο (1932-2016): «Αν δεν μπορείτε να βρείτε την κατάλληλη φράση, μη χρησιμοποιείτε στη θέση της λόγιες φράσεις ή φράσεις της καθομιλουμένης: στη Βενετία λένε: “Peso el tacon del buso” (το μπάλωμα είναι χειρότερο από την τρύπα)».
Καζούο Ισιγκούρο (1954): «Εχω δύο γραφεία. Στο ένα φυλάω τα χειρόγραφά μου και στο άλλο έχω έναν υπολογιστή. Ο υπολογιστής χρονολογείται από το 1996. Δεν έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Προτιμώ να δουλεύω με στιλό όταν δημιουργώ τα αρχικά προσχέδιά μου. Θέλω όσα γράφω να είναι δυσανάγνωστα για οποιονδήποτε άλλον πέρα από εμένα. Τα προσχέδιά μου είναι χαοτικά. Δεν δίνω σημασία σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το ύφος ή με τη συνοχή. Απλώς αποτυπώνω στο χαρτί όσα έχω μέσα μου. (…) Το δεύτερο προσχέδιο το γράφω πιο προσεκτικά. Συνήθως το τρίτο προσχέδιο είναι το τελικό».
Στίβεν Κινγκ (1947): «Δεν χρειάζεστε μαθήματα ή σεμινάρια δημιουργικής γραφής, δεν χρειάζεστε αυτό ή οποιοδήποτε άλλο βιβλίο για τη λογοτεχνία. Ο Φόκνερ έμαθε την τέχνη της γραφής ενώ εργαζόταν σε ένα ταχυδρομείο της Οξφόρδης του Μισισιπή. Αλλοι συγγραφείς έμαθαν τα απαραίτητα υπηρετώντας στο Ναυτικό, ενώ εργάζονταν σε χαλυβουργεία ή κατά τη διαμονή τους στις πολυτελέστερες φυλακές της Αμερικής. Εμαθα το πιο πολύτιμο (και το πιο εμπορικό) μέρος της δουλειάς μου ενώ έπλενα σεντόνια από μοτέλ και τραπεζομάντιλα εστιατορίων στα Πλυντήρια Νιου Φράνκλιν στο Μπάνγκορ. Θα μάθετε γράφοντας και διαβάζοντας πολύ, τα πιο πολύτιμα μαθήματα τα παίρνουμε μόνοι μας».
