Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Αμερικανού ψηφοφόρου. Δεν είναι απλό να είσαι πολίτης της ισχυρότερης δημοκρατίας του πλανήτη και να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε έναν παθολογικό ψεύτη και σε μια γυναίκα που δεν κρύβει τις woke καταβολές της πολιτικής της σκέψης. Οφείλω να πω ότι ακόμη και ως πολίτης μιας μικρής δημοκρατίας, όπως η ελληνική, μένω άφωνος. Η υπερδύναμη δεν έχει τίποτε καλύτερο να προτείνει στον κόσμο; Τίποτε πιο ενδιαφέρον ή πιο εκλεπτυσμένο από τις δύο εκδοχές του σύγχρονου λαϊκισμού; Ο λαϊκισμός του Τραμπ δεν χρειάζεται ορισμό. Αρκεί να δει κανείς τον ανθρώπινο τύπο των οπαδών του, αυτόν που εισέβαλε στο Καπιτώλιο, έναν καρνάβαλο με όλες τις στολές της βαθιάς Αμερικής. Σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι. Ο αρχηγός τους όμως ταυτίστηκε μαζί τους. Και να σκεφθείτε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο εκλεκτός των Ρεπουμπλικανών, θέση που κάποτε κατείχε ο Λίνκολν. Και απ’ την άλλη η Κάμαλα Χάρις, μια γυναίκα που δεν διακρίθηκε ως αντιπρόεδρος, ωστόσο, άμα τη εμφανίσει της λύτρωσε το Δημοκρατικό Κόμμα από τα αδιέξοδά του και φαίνεται να μετατρέπει τις εκλογές σε ντέρμπι. «Είναι στ’ αλήθεια μαύρη;» ήταν το πρωτοσέλιδο της γαλλικής «Λιμπερασιόν» όταν έγινε αντιπρόεδρος. Και γυναίκα και μαύρη; Η γαλλική «Ισβέστια» του γουοκισμού δυσκολευόταν να πιστέψει στο θαύμα. Το χρώμα του δέρματός της, η καταγωγή της, Ινδή και Τζαμαϊκανή, παράγουν πολιτική υπεραξία; Σίγουρα, αφού ο αντίπαλός της, με τη χαλαρή σχέση που έχουν τα μάτια του με την πραγματικότητα, αμφισβήτησε τη δική της σχέση με το χρώμα του δέρματός της για να τη χτυπήσει.
Για μεταφράστε το στην ευρωπαϊκή πολιτική γλώσσα. Σκεφθείτε την εμπλοκή του χρώματος του δέρματος σε μια πολιτική αντιπαράθεση. Θα αντιμετωπιζόταν ως ρατσιστική. Και καλά θα έκανε. Οπως το χρώμα του δέρματος δεν είναι αρνητικός παράγων, έτσι και δεν μπορεί να είναι και θετικός. Μας το έμαθε ο Διαφωτισμός. Δεν ισχύει το ίδιο στην Αμερική, η οποία θεωρεί ότι η Ευρώπη πάσχει από αχρωματοψία. Η κυρίαρχη woke ιδεολογία αποδέχεται ως κριτήριο πολιτικής και κοινωνικής αξιολόγησης το χρώμα του δέρματος. Είναι ένα από τα εργαλεία του δικού της πουριτανισμού και του δικού της ρατσισμού. Η αντιστροφή της υπεροχής των λευκών και η αποδοχή της υπεροχής των μαύρων. Αυτός είναι ο προοδευτικός λαϊκισμός ο οποίος συγκρούεται με τον λαϊκισμό του Τραμπ. Προχθές κυκλοφόρησε μια φήμη ότι η Κάμαλα Χάρις είπε ότι θα εφαρμόσει εμπάργκο όπλων κατά του Ισραήλ. Εγινε ύστερα από συνάντησή της με υποστηρικτές των Παλαιστινίων. Το επιτελείο της χθες τη διέψευσε. Απ’ την άλλη, σκέφτεσαι τη Ρωσία και την Κίνα και λες ευτυχώς υπάρχει και η Αμερική. Ομως, ποια Αμερική; Αυτή του Τραμπ ή αυτή της Χάρις; Οπως και να ‘ναι, το μέλλον της Δύσης δεν μοιάζει ευοίωνο.
