Τι είναι το ον που αποκαλούμε «πολιτευτής της Ν.Δ.»; Πολιτευτές της Ν.Δ. είναι και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Κυριάκος Πιερρακάκης – και μάλιστα επιτυχημένοι. Πρώτοι σε σταυρούς στις μεγάλες περιφέρειες όπου διαγωνίστηκαν. Τα παραδείγματά τους δείχνουν ότι ο τύπος του «πολιτευτή» έχει αλλάξει, όσο έχει αλλάξει και η βάση του κόμματος. Δείχνουν πόσο απατηλή είναι η αντίληψη που επιμένει να διακρίνει τους «αιρετούς» νεοδημοκράτες από τους ξωμερίτες «τεχνοκράτες». Οι γραμμές έχουν ρευστοποιηθεί όχι άνωθεν, αλλά από «τα κάτω». Από τους ίδιους τους ψηφοφόρους.
Λένε ότι η καχυποψία απέναντι στη μαζική αποκατάσταση πολιτευτών στον κυβερνητικό μηχανισμό συνιστά ελιτισμό. Συνιστά ρατσισμό απέναντι στους εκπροσώπους που επιλέγει απευθείας ο λαός και σκανδαλώδη προτίμηση υπέρ των πεφωτισμένων που διορίζονται αριστίνδην για να τον καθοδηγούν. Αν υπάρχει όμως καχυποψία, δεν είναι συλλήβδην για τους αιρετούς, αλλά γι’ αυτούς που, ακόμη κι όταν αναλαμβάνουν κυβερνητική ή διοικητική ευθύνη, παραμένουν πολιτευτές· για όσους διαχειρίζονται τα χαρτοφυλάκια που τους δόθηκαν μόνο σαν εργαλεία επανεκλογής. Η κυβέρνηση έχει πολλούς αιρετούς, σταθερούς ή από ροτέισον, που δεν έχουν αφήσει κανένα αποτύπωμα στη διακυβέρνηση. Μόνο την έχουν επιβραδύνει.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για ελιτισμό. Χαρακτηρίζεται άραγε η ελίτ από τη λεπτότητα των τρόπων της; Λάθος. Ελίτ είναι η άρχουσα τάξη που αναπαράγει τον εαυτό της. Αν, για να αναπαραχθεί, χρειάζεται να λαϊκίσει, μέχρι ομοιώσεως με την πελατεία της, τότε η προσποιητή λαϊκότητα δεν την καθιστά λιγότερο «ελίτ». Ο κληρονομικός διάδοχος της φιλοβασιλικής έδρας στη Θεσσαλονίκη δεν γίνεται λαϊκός επειδή τρώει κοψίδια και τσουγκρίζει τσίπουρα στις περιοδείες του. Μπορεί να παίζει, από «επαγγελματισμό», αυτή τη λαϊκότροπη παντομίμα. Αλλά το κάνει ακριβώς επειδή πρέπει να παραμείνει μέρος της γραφειοκρατίας που νέμεται την εξουσία-για-την-εξουσία.
Αυτή είναι μια από τις αλυσιδωτές παραχαράξεις που μοιάζουν να θολώνουν τον ορίζοντα της Ν.Δ. Παραχάραξη πρώτη: Ως λαϊκοί περνιούνται οι γόνοι. Ως εκφραστές της βάσης πριμοδοτούνται οι επαγγελματίες του συστήματος. Παραχάραξη δεύτερη: Ως θεματοφύλακες του καραμανλισμού πουλάνε εαυτούς εκείνοι που σιχαίνονται την «Δύσιν» και αντιστρατεύονται πουτινοδουλικώς όλες τις στρατηγικές της επιλογές. Παραχάραξη τρίτη: Ως επίδοξοι κλειδούχοι της «φιλελεύθερης παράταξης» λανσάρονται οι αλλεργικοί στις ατομικές ελευθερίες – εκείνοι που θεωρούν ότι μπορούν στον 21ο αιώνα να υπαγορεύουν ποιος θα παντρεύεται με ποιον. Ποιος επιτρέπεται να αγαπά ποιον.
Η επι-στροφή της κυβέρνησης προς το κόμμα δεν είναι τάχα «δημοκρατική» ζυγοστάθμιση. Η κυβέρνηση είχε νωπή και σαφή εντολή που αποτυπωνόταν και στα πρόσωπα των διακριθέντων «πολιτευτών» της. Η επι-στροφή είναι συνθηκολόγηση με την κομματική γραφειοκρατία. Με τη γραφειοκρατία που είναι, όντως, αρχέγονα συντηρητική. Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικούν μια θέση όχι για να αλλάξουν κάτι. Αλλά για να μην αλλάξει τίποτε. Για να διατηρηθεί ο πελατειακός μηχανισμός που συντηρούν για να τους συντηρεί. Αυτοί είναι η ελίτ.
«Στα χωριά σας»
Ευτυχώς που υπάρχει και η Βούλτεψη και κάνει λίγη αντιπολίτευση.
Πανώλη
H πανώλη στα πρόβατα μπορεί να λειτουργήσει και ως παραβολή. Φαίνεται ότι σκόπιμα επικράτησε χαλαρότητα προκειμένου να μπορέσουν οι πλημμυροπαθείς να αποκαταστήσουν γρήγορα το ζωικό τους κεφάλαιο. Χαλαρότητα και βιασύνη που άφησε τον ιό να μπει. Δεν είναι το μόνο κρούσμα πιέσεων για ταχεία επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς, ακόμη κι εκεί που είναι προφανές ότι οι νέες κλιματικές συνθήκες απαιτούν σχεδιασμό της παραγωγής από την αρχή. Ακόμη και στις λίμνες, που πλημμύρισαν και είναι βέβαιο ότι θα ξαναπλημμυρίσουν, κάποιοι υπόσχονται τα παλιά χωράφια. Ποια είναι, λοιπόν, η παραβολή; Οτι η νομιμοποίηση για την κυβέρνηση προκύπτει όταν δείχνει ότι μπορεί να δια-χειρίζεται σύνθετα προβλήματα, όπως η πράσινη αναγέννηση της παραγωγικής βάσης της Θεσσαλίας. Και όχι όταν προσπαθεί τάχα να κολακέψει τους Θεσσαλούς, αφήνοντας το χαρτοφυλάκιο της Αγροτικής Ανάπτυξης στα χέρια ενός Θεσσαλού βουλευτή. Εν μέσω πανώλης, ένα χρόνο μετά την καταστροφή του «Daniel», τι απολογισμό έχει να κάνει η κυβέρνηση για τη Θεσσαλία; Η απάντηση δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε αριστερή, ούτε πασοκοκεντρώα.
