Αυτό το καλοκαίρι η συζήτηση για τη λειψυδρία έγινε, αναπόφευκτα, επίσημη, σε βαθμό που προαναγγέλλονται δυναμικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Λέξεις όπως αφαλάτωση, γεωτρήσεις, αντλησιοταμίευση γίνονται, ξαφνικά, οικείες, ενώ προαναγγέλλονται έργα, προκηρύξεις, χρηματοδοτήσεις – από φθινόπωρο.
Στο μεταξύ, η κατασκευή πισινών στα νησιά που υποφέρουν από έλλειψη νερού είναι προκλητική. Πολλές, μεγάλες και συνεχώς καινούργιες. Πώς και γιατί δίνονται άδειες, ενώ έχουν εξαντληθεί οι υδάτινοι πόροι; Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν επιβάλλεται οριζόντια απαγόρευση στην κατασπατάληση του νερού πριν αποδώσουν τα κυβερνητικά σχέδια;
Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα η κατοχή και χρήση πισίνας. Είναι μια δαπανηρή πολυτέλεια, την οποία απολαμβάνουν ιδιοκτήτες ακινήτων, εφόσον τους αρέσει και έχουν την οικονομική δυνατότητα να την υποστηρίξουν. Αλλά τι γίνεται όταν μια ατομική επιλογή συγκρούεται με το δημόσιο συμφέρον;
Υποτίθεται ότι οι απαντήσεις δόθηκαν από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, όταν δεν υπήρχε στον ορίζοντα ούτε ως έννοια η κλιματική αλλαγή. Για τους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους ήταν αυταπόδεικτο ότι δεν μπορεί ο πολίτης να ευτυχεί όταν η πόλη υποφέρει. Οι αιώνες πέρασαν χωρίς να αμφισβητηθεί αυτή η βασική αρχή για την κοινωνική ειρήνη που συνδέθηκε με τον θρίαμβο του ορθολογισμού την εποχή του Διαφωτισμού και, ύστερα, έγινε θεμελιώδης για τη δυτική δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό.
Ενώ επιβαρυμένα από τον υπερτουρισμό νησιά υποφέρουν από την ανομβρία και την υπερκατανάλωση νερού, χτίζονται συνεχώς βίλες με πισίνες είτε για να αξιοποιηθούν ως Airbnb είτε για χρήση από τους ιδιοκτήτες τους. Οι τιμές των ακινήτων εκτοξεύονται όταν υπάρχει πισίνα και οι φωτογραφίες με το μπλε της θάλασσας να φαίνεται σαν συνέχεια του γαλάζιου της πισίνας έχουν γίνει σήμα κατατεθέν για δημοφιλείς προορισμούς.
Υπάρχει ένα στοιχείο χυδαιότητας στην ανοχή των θεσμών απέναντι σε εγωιστικές, ανεύθυνες και ακραία ιδιοτελείς ατομικές επιλογές.
Υπάρχει ένα στοιχείο χυδαιότητας στην ανοχή των θεσμών απέναντι σε εγωιστικές, ανεύθυνες και ακραία ιδιοτελείς ατομικές επιλογές. Προστατεύεται το δικαίωμα στην πισίνα σε τόπους που ερημοποιούνται.
Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το κράτος και η Δικαιοσύνη υποχωρούν μπροστά στην απαίτηση ιδιωτών να καταχρώνται ένα δημόσιο αγαθό που εξαντλείται. Η απληστία και η έλλειψη μέτρου έχουν ασύγκριτα μεγαλύτερη ισχύ από την αγωνία για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τις φυσικές καταστροφές.
Στα νησιά η δυστοπία που διαγράφεται στον ορίζοντα έχει γεύση από χλώριο. Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός σίγουρα δεν ήξερε ότι η μεταφορά του θα γίνει κάποια στιγμή κυριολεξία: «Πάρτε μαζί σας νερό. / Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία».
Στη Ράφα οι Παλαιστίνιοι περιμένουν στην ουρά για ώρες για να γεμίσουν μπουκάλια με νερό που μπορεί να είναι μολυσμένο λόγω των βομβαρδισμών σε υποδομές.
Αλλά η Γάζα είναι μακριά από τις Κυκλάδες.
