Με παραξένεψε η απόφαση του πρωθυπουργού να μην ανανεώσει τη θητεία του Μαργαρίτη Σχοινά, Ελληνα επιτρόπου στην Κομισιόν. Ηταν ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση, πολλαπλά χρήσιμος στη χώρα μας στο στρατηγικό πόστο των Βρυξελλών. Βέβαια ο Σχοινάς αντλούσε το κύρος του από τη μακρά επιτυχημένη θητεία του στην Κομισιόν και όχι από κομματική καριέρα στην Ελλάδα. Αυτό του έδινε ένα βαθμό ανεξαρτησίας που ίσως ενοχλούσε. Οποιοι πάντως και να είναι οι λόγοι της αντικατάστασής του, εκείνοι που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν πείθουν. Γράφτηκε, και δεν διαψεύστηκε, ότι η επιλογή του κ. Τζιτζικώστα, περιφερειάρχη τώρα Μακεδονίας, θα ενισχύσει τη θέση της Ν.Δ. στην περιοχή αυτή απέναντι στη φθορά που υφίσταται από τον Βελόπουλο, τους Σπαρτιάτες κ.λπ. Αλλά πώς ο Τζιτζικώστας θα βοηθήσει από τις Βρυξέλλες να κερδηθούν ψήφοι στη Μακεδονία; Πιο λογικό δεν θα ήταν να παραμείνει ο περιφερειάρχης στη θέση του και να παλέψει από εκεί; Εχει αποδειχθεί ικανός και δημοφιλής πολιτικός και θα ήταν πιο αποτελεσματικός επιτόπου παρά από μακριά. Ή μήπως θα κολακευτούν οι Μακεδόνες που έχουν δικό τους επίτροπο; Μα και ο Σχοινάς από εκεί κατάγεται. Ηταν οι δύο αποφάσεις αλληλένδετες – να φύγει ο ένας για να έρθει ο άλλος; Ή ήταν ανεξάρτητες – να φύγει ο Σχοινάς και μετά βλέπουμε; Κάτι πάντως δεν κολλάει στην υπόθεση αυτή, εκτός αν τη δούμε σε συνάρτηση με άλλα που συμβαίνουν, όπως η πρόσφατη επιλογή της κυβέρνησης για την πλήρωση θέσεων μονίμων γενικών γραμματέων σε υπουργεία. Το σύστημα των μονίμων γενικών γραμματέων ήταν σωτήριο γιατί οι υπουργοί αλλάζουν συχνά ενώ η διοίκηση έχει ανάγκη από συνέχεια και επίσης από ανεξαρτησία από κομματικές σκοπιμότητες. Το ΠΑΣΟΚ, όταν ήρθε το 1981, κατήργησε το σύστημα και αντικατέστησε τους μόνιμους γενικούς γραμματείς με μετακλητά κομματικά στελέχη. Ετσι άρχισε το ξήλωμα του κράτους. Η επαναφορά του συστήματος των μονίμων γενικών γραμματέων από τη Ν.Δ. χαιρετίστηκε σαν κορυφαίο μέτρο εξυγίανσης της διοίκησης, αλλά η πλήρωση των θέσεων με κομματικά στελέχη αναιρεί την αξία της μεταρρύθμισης.
Η αξία της εξυγίανσης της δημόσιας διοίκησης με την επαναφορά των μόνιμων γ.γ. στα υπουργεία αναιρείται από την πλήρωση των θέσεων με κομματικά στελέχη.
Κινήσεις σαν τις δύο παραπάνω σηματοδοτούν στροφή της κυβέρνησης, δηλαδή του πρωθυπουργού, από το «αξιοκρατικό» δόγμα προς το «κομματικό». Δεδομένης της ανυπαρξίας κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, η στροφή πρέπει να αποδοθεί σε εσωτερικές πιέσεις και σε ανασφάλειες λόγω των αποτελεσμάτων της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης. Προφανώς οι εκτιμήσεις του Μαξίμου είναι ότι εκείνοι που ψηφίζουν κομματικά είναι περισσότεροι από εκείνους που ψηφίζουν για αξιοκρατία. Μία από τα ίδια.
