Για να πούμε και του Αδωνι το δίκιο, η δημοκρατία είναι πολύ κουραστικό πράγμα για τους κυβερνώντες. Εχει αντιπολίτευση· ΜΜΕ (άλλοτε τα αποκαλούν «διαπλεκόμενα» και άλλοτε «συστημικά»)· πολίτες που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους, ανθρώπους που θέλουν να μάθουν γιατί έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη, ή τους παρακολουθούσαν παρόλο που δεν ήταν πολιτικοί αρχηγοί ή υπουργοί για να ξέρει ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ τι κάνουν οι αντίπαλοι ή οι δικοί του. Ενας από τους τελευταίους είναι ο δημοσιογράφος κ. Θανάσης Κουκάκης, ο οποίος κάνει οικονομικό ρεπορτάζ και ασχολιόταν με τραπεζικά σκάνδαλα. Τώρα, πώς μπλέκεται η «εθνική ασφάλεια» με π.χ. την Τράπεζα Πειραιώς θα μείνει μέγα μυστήριο και φυσικά απόρρητο.
Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, υπουργός Υγείας και άτυπος πορτ παρόλ της κυβέρνησης κ. Αδωνις Γεωργιάδης δηλώνει (δημοσίως!) ότι κουράστηκε από το θέμα των υποκλοπών. Δηλώνει δε υποτελής –ως άλλος Ουίνστον Σμιθ του «1984»– σε κάποιους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι κατά το κυβερνητικό αφήγημα, εν αγνοία του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, τον παρακολουθούσαν. Λέει στο θύμα των υποκλοπών κ. Κουκάκη: «Ο.Κ., σας παρακολουθούσαν το κινητό και στενοχωρηθήκατε. Και εμένα, λένε ότι μου το παρακολουθούσαν. Και λοιπόν; Ούτε που ίδρωσε το αυτί μου».
Η καφενειακή ανάλυση του κ. Γεωργιάδη συνεχίζεται: «Η σύγχρονη τεχνολογία, δυστυχώς, επιτρέπει με πολύ πιο εύκολο τρόπο από ό,τι στο παρελθόν τέτοιου τύπου ενέργειες. Κακές; Κακές. Εγκληματικές; Εγκληματικές. Αλλά απολύτως συνηθισμένες. Ασχολείστε δύο χρόνια τώρα με κάτι, που στα δικά μου μάτια ήταν από την αρχή ασήμαντο».
Λογικό. Εξάλλου η σύγχρονη τεχνολογία, δυστυχώς, επιτρέπει με πολύ πιο εύκολο τρόπο και τη διακίνηση παιδικής πορνογραφίας. Κακή; Κακή. Εγκληματική; Εγκληματική. Αλλά απολύτως συνηθισμένη. Ας μην ασχολούμαστε λοιπόν τώρα με κάτι, που στα μάτια της κυβέρνησης μπορεί να είναι από την αρχή ασήμαντο και –επιπλέον!– κουράζουμε τον υπουργό. Κρίμα που δεν το σκέφτηκαν πρώτοι στον ΣΥΡΙΖΑ να πουν ό,τι τους κουράσαμε με το Μάτι αφού οι μεγα-πυρκαγιές είναι απολύτως συνηθισμένες.
Κάποτε γράφαμε ότι το σκάνδαλο της συγκάλυψης είναι χειρότερο από το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών. Το χείριστο όλων είναι η σιωπή των κάποτε υπερευαίσθητων για θέματα Δημοκρατίας, αυτή που κάνει έναν υπουργό της κυβέρνησης να νιώθει τόσο ασφαλής εν τη αλαζονεία του. «Παύσις, λήξις συναγερμού», γράφει ο υπουργός, που κήρυξε τη λήξη της ντροπής των πολιτικών αλλά και των δημοκρατικών ευαισθησιών.
