Οι δύο τελευταίες ημέρες στα δάση από τον Βαρνάβα και το Γραμματικό μέχρι τους νότιους πρόποδες της Πεντέλης είναι, δυστυχώς, σαν να έχουν βγει από το παρελθόν. Περιουσίες καίγονται, ζωές καταστρέφονται, πυροσβέστες δίνουν έναν αγώνα άνισο, η ζωή γίνεται γκρίζα. Από το 2007, όταν κάηκε η Πάρνηθα, μέχρι σήμερα (για να μην πάμε χρονικά πιο πίσω) τα δάση γύρω από τους βασικούς ορεινούς όγκους που συνθέτουν το λεκανοπέδιο της Αττικής συρρικνώνονται. Το 2021 δεν είναι μακριά, όταν οι κρατικές δυνάμεις απέτυχαν να οριοθετήσουν τις πυρκαγιές που έκαιγαν την Πάρνηθα. Το 2024 η εικόνα είναι παρόμοια.
Προφανώς η ξηρασία παίζει τον ρόλο της. Η σταδιακή μετατροπή της μεσογειακής Ελλάδας σε έναν άνυδρο ξερότοπο έχει –θα υποστηρίξουν οι πιο απαισιόδοξοι– ήδη δρομολογηθεί. Με τον συνδυασμό ξηρασίας, υψηλών θερμοκρασιών, ανομβρίας και διάβρωσης του εδάφους, που καθιστά ό,τι απέμεινε ακατάλληλο για να φιλοξενήσει ξανά κάποιου είδους βιώσιμη πανίδα. Υπάρχει φυσικά και ο κίνδυνος των εμπρησμών, για όποιον λόγο κι αν αυτοί καταγράφονται και, βεβαίως, η ατομική ευθύνη καθενός που δραστηριοποιείται στην αττική ύπαιθρο.
Ολα αυτά δεν αποτελούν παρά γενικές παραδοχές διατυπωμένες εδώ και χρόνια. Στην Αττική ζει περίπου το μισό του πληθυσμού της χώρας και στα όρια της ίδιας περιφέρειας παράγεται το μισό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Η Αθήνα και τα προάστιά της δεν είναι χτισμένα (όπως είναι τέλος πάντων) στην Αλμπέρτα ή στα Αλτάια Ορη. Τα δασάκια (ή δασύλλια, όπως θα τα έβλεπαν κάποιοι Βορειοευρωπαίοι) που έχουν απομείνει στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη και τα βόρεια περίχωρα και κάτι τούφες στον Υμηττό, εκτείνονται σε μια σχετικά περιορισμένη γεωγραφικά έκταση και –θεωρητικά– θα έπρεπε να επιτηρούνται, ειδικά τους θερινούς μήνες οι οποίοι τα τελευταία χρόνια είναι αυξανόμενα ξηροί, ως εκ τούτου επικίνδυνοι για εκδήλωση πυρκαγιών.
Κι αυτά, βέβαια, είναι χιλιοειπωμένα, αλλά φαίνεται δεν έχουν εντυπωθεί για τα καλά στο μυαλό των υπευθύνων. Τα περίχωρα των Αθηνών καίγονται κάθε χρόνο και φέτος δεν υπάρχει ούτε η δικαιολογία των «περιορισμένων» πτητικών μέσων. Αεροπλάνα και ελικόπτερα παλαιάς και νέας τεχνολογίας, θερμικές κάμερες, drones και άλλα τεχνολογικά εργαλεία που φαίνεται ότι οι Αρχές διαθέτουν (ή υποστηρίζουν ότι διαθέτουν) μοιάζουν ανεπαρκή να αντιμετωπίσουν μια φωτιά που ξεκινάει στον Βαρνάβα και φτάνει στο Πάτημα Χαλανδρίου και στη Νέα Μάκρη. Δεν φταίνε λοιπόν τα περιορισμένα μέσα, φταίει η ανικανότητα ενός ολόκληρου μηχανισμού και των διαχειριστών του.
