Είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι φέτος θα τη γλιτώσουμε. Παρά το θερμότερο καλοκαίρι όλων των εποχών, τους παρατεταμένους καύσωνες, την ασύλληπτη ανομβρία από τη Θεσσαλία και νοτιότερα, φαινόταν ότι κάτι έχει αλλάξει. Τα αντανακλαστικά ήταν βελτιωμένα, οι προσβολές των αρχικών εστιών άμεσες, η κινητοποίηση μεγάλη ακόμη και για μικρής έκτασης συμβάντα. Οι πιο επικίνδυνες φωτιές και κάτω από δύσκολες συνθήκες (Σταμάτα, Πάρνηθα, Κερατέα κ.λπ.) «μαζεύονταν» μέσα σε λίγες ώρες.
Το νέο δόγμα αντιμετώπισης των πυρκαγιών έφερνε αποτελέσματα, καμία σχέση με το γνωστό βραχυκύκλωμα περασμένων ετών. Ετσι, άρχιζε σιγά σιγά να χτίζεται μια κουλτούρα εμπιστοσύνης προς την κρατική μηχανή, ότι δεν είμαστε στο έλεος της φωτιάς. Ολα αυτά τα ενθαρρυντικά έλαβαν απότομα τέλος χθες. Στο πρώτο αυγουστιάτικο πεντάρι, με τον αέρα να λυσσομανά από το πρωί της Κυριακής, η είδηση για εκδήλωση πυρκαγιάς στον Βαρνάβα ανησύχησε αλλά δεν πανικόβαλε. Πιστεύαμε ότι θα γίνει ό,τι και τις άλλες φορές· ότι θα την «προλάβουν». Αλλά δεν την πρόλαβαν. Να φταίει το γεγονός ότι την ίδια στιγμή υπήρχε σε εξέλιξη άλλο συμβάν δυνητικά ιδιαίτερα επικίνδυνο στην Αττική (Αιγειρούσες Μεγάρων) που κατά την κρίσιμη μισή – πρώτη ώρα συγκράτησε δυνάμεις που διαφορετικά θα έσπευδαν στον Βαρνάβα; Ο υπουργός ισχυρίζεται πως όχι. Το πιθανότερο είναι αυτή τη φορά όλα να ήταν εναντίον μας: έχοντας πίσω μας 2,5 σχεδόν εφιαλτικούς μήνες με υψηλές θερμοκρασίες και επιμονή ανομβρία και με θυελλώδεις ανέμους να μην μπορούσε να γίνει ανθρωπίνως κάτι καλύτερο. Να δοκιμάστηκαν τα όριά μας και να χάσαμε κατά κράτος. Αλλά παρά τη φετινή πρόοδο υπάρχουν πράγματα που μαρτυρούν τη διαχρονική αδιαφορία: είναι δυνατόν να μην υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες ανάμεσα σε αγροτοδασικές περιοχές που πλήττονται με ιδιαίτερη συχνότητα κάθε φορά (Βαρνάβας, Καπανδρίτι, Γραμματικό, Μαραθώνας) και στα προάστια της βορειοανατολικής Αττικής; Είναι.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ξεχρεώσει ακόμη το τίμημα μιας ξεχαρβαλωμένης δασικής υπηρεσίας, την έλλειψη στρατηγικής διαχείρισης των δασών μας (μόνο τώρα, ύστερα από πολλαπλώς τραυματικές mega fires, κάτι σοβαρό φαίνεται να γίνεται), τα ατελείωτα χρόνια υποχρηματοδότησης όσων έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν – και δεν θα προλάβουν να γίνουν μέσα σε ένα ή δύο χρόνια. Είμαστε έρμαιοι του παρελθόντος μας.
