Η γεύση που μένει πάντα, έπειτα από μία καταστροφή, είναι πικρή, στυφή. Είναι δύσκολο να παραδεχθείς ότι για άλλη μία φορά κάτι δεν πήγε καλά, ότι πάλι υπήρξαν λάθη και παραλείψεις. Το ίδιο έχει συμβεί, άλλωστε, τόσες και τόσες φορές. Στην Ηλεία, στην Πάρνηθα, στο Μάτι, στην Εύβοια, στη Δαδιά με τις πυρκαγιές, στη Θεσσαλία με τις πλημμύρες.
Σε κάθε καταστροφή, μας αρέσει να λέμε πως μαθαίνουμε κάτι και βγαίνουμε σοφότεροι ώστε να ανταποκριθούμε καλύτερα στο μέλλον. Εως ότου έρθει η επόμενη και διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε στα ίδια. Υποτίθεται ότι έχουμε συνειδητοποιήσει πλέον όλοι μας πως τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η νέα κανονικότητα. Η παρατεταμένη ανομβρία, η ξηρασία, οι υψηλές θερμοκρασίες έχουν έρθει για να μείνουν. Αναλόγως θα έπρεπε να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας και να κάνουμε τις προετοιμασίες μας – με άλλα λόγια η πρόληψη.
Πόσοι από τους ιδιοκτήτες σπιτιών και οικοπέδων σε περιοχές κοντά ή μέσα σε δασικές εκτάσεις τα καθάρισαν από τα εύφλεκτα υλικά που έχουν συσσωρευθεί; Πόσοι δήμοι έχουν προχωρήσει σε αποψίλωση των χώρων πρασίνου που έχουν στην αρμοδιότητά τους; Εχουν καθαρίσει οι αρμόδιοι τις δασικές εκτάσεις που βρίσκονται κοντά σε κατοικημένες περιοχές ή τις έχουν αφήσει με τα ξερόχορτα, που περιμένουν μια σπίθα για να γίνουν παρανάλωμα; Εχουν σχεδιαστεί αντιπυρικές ζώνες στον βαθμό που θα έπρεπε;
Πότε οι αρμόδιοι αξιωματούχοι θα καταλάβουν πως σημασία δεν έχουν τα μεγάλα λόγια και οι εκ των προτέρων πανηγυρισμοί για την επάρκεια των μέσων που είναι διαθέσιμα; Αλλά ο σωστός προγραμματισμός, ο επαγγελματισμός, ο καλός σχεδιασμός, η οργάνωση και η προετοιμασία ώστε όλα αυτά τα μέσα και τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί, να αποδειχθούν αποτελεσματικά.
Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε πλέον απέναντι σε μία συνεχή απειλή. Είναι βέβαιο ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν πεπερασμένα όρια για την ανθρώπινη αντίδραση και την αναχαίτιση των ακραίων φαινομένων.
Αφού γίνει ο απολογισμός της καταστροφής, πρέπει να διερευνηθούν σε βάθος οι αιτίες του νέου πύρινου εφιάλτη που έζησε η Αττική, εντός μάλιστα του αστικού ιστού της. Οσο πιο ειλικρινείς είναι οι απαντήσεις, τόσο περισσότερο θα αντιμετωπιστεί η αίσθηση της μοιρολατρίας, που ακολουθεί μία τέτοια καταστροφή και οδηγεί στην παραίτηση και τον αρνητισμό.
