Αν μπορεί να αντληθεί κάτι θετικό από τη μεγάλη καταστροφή του προηγούμενου τριημέρου, είναι η στάση των μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης να μην υψώσουν τους τόνους στη διάρκεια της μάχης με τις φλόγες. Να μεταθέσουν την κριτική και την απόδοση ευθυνών για μετά. Είναι ένα δείγμα ωριμότητας του πολιτικού συστήματος και αυτό. Η συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι που βλέπουν τα σπίτια τους να καταστρέφονται και την Αττική να στερεύει από ανάσες, το τελευταίο που θέλουν να ακούσουν είναι μικροπολιτικούς καβγάδες, που, τελικά, μάλλον τη συσκότιση εξυπηρετούν παρά την πραγματική αγωνία να βρεθεί τι και ποιος έφταιξε για την καταστροφή.
Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν πόσο πραγματικά ώριμο είναι το πολιτικό σύστημα. Αν μπορεί να αντιληφθεί ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών απαιτεί όχι αντιπολιτευτικές κορώνες, αλλά να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι. Κρίσιμες ως προς αυτό είναι και οι πρωτοβουλίες που θα αναλάβει η κυβέρνηση. Να συμφωνήσουν όλοι σε μακροπρόθεσμο σχέδιο, ελάχιστη προϋπόθεση για ολοκληρωμένες παρεμβάσεις και όχι αποσπασματικά μέτρα που αλλάζουν κάθε φορά. Να βρουν τους ειδικούς και να εμπιστευτούν τις γνώσεις τους. Να αντλήσουν τεχνογνωσία από χώρες που βρέθηκαν απέναντι σε ανάλογες προκλήσεις πριν από εμάς και κατάφεραν να αντεπεξέλθουν. Να κλείσουν τα αυτιά τους στους μαχητές του πληκτρολογίου, που εξαπολύουν λυσσαλέο παραταξιακό πόλεμο, με τους μεν να επιχαίρουν που η κυβέρνηση απέτυχε και τους δε να οχυρώνονται πίσω από παλαιότερες καταστροφές και αντιπαραγωγικές συγκρίσεις.
Τώρα θα φανεί αν το πολιτικό σύστημα μπορεί να αντιληφθεί ότι η αντιμετώπιση των πυρκαγιών απαιτεί όχι αντιπολιτευτικές κορώνες, αλλά να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι.
Και να συμφωνήσουν, να συμφωνήσουμε όλοι μας, στο ελάχιστο: ότι δεν μπορούμε, πλέον, να κινούμαστε με λογική «αντιπυρικής περιόδου». Να συζητάμε μερικούς μήνες τον χρόνο για καθαρισμούς οικοπέδων και περιαστικών δασών, για εγρήγορση, για πρόληψη. Και να δίνουμε παρατάσεις μέχρι το μέσο του καλοκαιριού για όσα θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί το αργότερο τον Μάιο. Είναι καιρός να το πάρουμε απόφαση ότι ζούμε, πλέον, σε μια διαρκή αντιπυρική περίοδο.
Εδώ και χρόνια, λέμε ότι η κλιματική κρίση είναι εδώ. Απτή και συγκεκριμένη, όχι μια γενική και αόριστη απειλή. Οι μεγάλες πυρκαγιές είναι η νέα πραγματικότητα. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, επίσης. Οπως και η λειψυδρία, που μπαίνει στο κάδρο απειλητικά. Αυτά δεν αλλάζουν. Θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς.
