Πριν από τρία χρόνια, όταν έκανε γνωστό ότι θα ζήσει στη Νορβηγία, ξάφνιασε και δημιούργησε απορίες. Είχε πολύ καλή επιστημονική και επαγγελματική προοπτική εδώ, δεν υπήρχε προφανής λόγος για μετανάστευση, πόσο μάλλον όταν δεν είχε φύγει τη δεκαετία της κρίσης.
Στη Νορβηγία είχε ταξιδέψει κάποιες φορές για να συμμετάσχει σε συνέδρια και σεμινάρια σχετικά με το αντικείμενό του. Δικτυώθηκε και αποφάσισε να μείνει εκεί και να μάθει τη δύσκολη γλώσσα εργαζόμενος προσωρινά σε δουλειές ξένες προς το αντικείμενό του, που του επέτρεπαν όμως αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
Αυτό σημαίνει 15 ευρώ την ώρα, αφορολόγητα, για τους σερβιτόρους, με εξασφαλισμένη διατροφή και διαμονή στις περισσότερες περιπτώσεις. Μετά δύο χρόνια και πολλά δωρεάν μαθήματα γλώσσας διορίστηκε στο Δημόσιο!
Οι ψυχολόγοι γίνονται ανάρπαστοι στη Νορβηγία εφόσον γνωρίζουν τη γλώσσα και ο πρώτος μισθός είναι γύρω στις 4.000 ευρώ. Το κόστος ζωής είναι περίπου τριπλάσιο από το ελληνικό, αλλά το εισόδημα είναι πολλαπλάσιο.
Εχοντας queer αναζητήσεις, εντάχθηκε σε ομάδες με ανάλογα ενδιαφέροντα και βοηθήθηκε πολύ να επανασυγκροτήσει την ταυτότητά του που είχε κακοποιηθεί στον μικρό τόπο της καταγωγής του.
Εχοντας καλλιτεχνικές ανησυχίες, αξιοποίησε ένα κρατικό πρόγραμμα που προσφέρει δωρεάν υποδομές για να ασχοληθεί κανείς με εικαστικά, θέατρο, μουσική, φωτογραφία.
Εχοντας αγάπη για τη φύση, αποδέχθηκε τη δυνατότητα διαμονής σε φιορδ κάποιες μέρες τον χρόνο μαζί με συναδέλφους του έναντι συμβολικού μισθώματος.
Εχοντας αποφασίσει πια να ζήσει στη Νορβηγία, πήρε εύκολα στεγαστικό δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο. Αυτοκίνητο δεν θα αγοράσει γιατί κινείται με ποδήλατο ή σκούτερ και βολεύεται με την ενοικίαση λίγων ωρών που σου επιτρέπει να αφήσεις το όχημα οπουδήποτε. Συνήθισε το κρύο και το σκοτάδι για τέσσερις μήνες τον χρόνο, απολαμβάνει την ατελείωτη μέρα το καλοκαίρι, προσαρμόστηκε στη βροχή και στο κρύο και δεν νοσταλγεί καν το ελληνικό καλοκαίρι. Μέχρι που κολυμπάει σε ποτάμια ή λίμνες και κάνει ηλιοθεραπεία σε πάρκα.
Ερχεται στην Ελλάδα όλο και πιο σπάνια και προτιμά να ανακαλύπτει τη Σκανδιναβία όταν έχει διακοπές. Την τελευταία φορά που τον είδα, στο Μπέργκεν, μου εξήγησε ποιες διευκολύνσεις και δυνατότητες προσβασιμότητας έχουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα και μου μίλησε για το πρόγραμμα καθολικής επέκτασης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, το ποσοστό των οποίων σήμερα κινείται γύρω στο 75%.
Ετυχε η συνάντησή μας να συμπέσει με τον πύρινο όλεθρο στην Αττική και επειδή κοιτούσα συνεχώς την οθόνη στο κινητό μου, αναγκαστικά η συζήτησή μας στράφηκε στην πατρίδα που άφησε πίσω.
Αποχαιρετιστήκαμε ξέροντας και οι δύο ότι αυτός ανήκει πια στον πιο εξελιγμένο πρώτο κόσμο και εγώ σε μια αναπτυσσόμενη, θορυβώδη, βαλκανική χώρα με δήθεν ευρωπαϊκή ταυτότητα, σπουδαίο μακρινό παρελθόν και αβέβαιο κοντινό μέλλον.
