Η Μεγάλη Φωτιά που απανθράκωσε (πάλι) μεγάλο μέρος της βορειοανατολικής Αττικής έκαψε και τη διάθεσή μου να σημειώσω εδώ μερικές εντυπώσεις μου από την Ολυμπιάδα. l Από την άλλη δεν θέλω και να πω κουβέντα για την πυρκαγιά. l Οχι μόνο διότι ήδη καλύφθηκαν τα πάντα όλα, αλλά και διότι από πολύ νέος αποφεύγω την «πληροφόρηση» για δύο θέματα: l Για τις φωτιές που καίνε δάση και για τα περιστατικά βασανισμού ζώων. l Ποτέ δεν τα άντεξα πέρα από «τίτλους». l
Είναι όμως σήμερα σβησμένες επιτέλους οι φλόγες, είναι «Δεκαπενταύγουστος» και είναι που θέλω εντέλει να πω κάτι για όσα είδα στην Ολυμπιάδα. l Σημειώνω λοιπόν, έτσι σκόρπιες, μερικές μου διαπιστώσεις από τη σπουδαία αυτή στιγμή του Παρισιού: l
– Η τελετή έναρξης στον Σηκουάνα εμπνευσμένη ως πρόθεση και συχνά μεγαλειώδης ως εκτέλεση, ακούρδιστη όμως κι ασυμμάζευτη, χαώδης εν τέλει – και αχρείαστα προκλητική στις υπέρ τσιμπημένες, έως και άχαρες, «σκηνές ταυτότητας φύλων», για να το πω κομψά. l
– Ολα τα λεφτά τα δάκρυα του Απόστολου Χρήστου, κι όταν έχασε κι όταν νίκησε. l Στο όνομά του συμπεριλαμβάνω όλων των αθλητών το δάκρυ, το γέλιο, την κραυγή χαράς ή απογοήτευσης. l Παιδιά σχεδόν όλοι τους ακόμα. l Η χαρά τους χαρά μας, κατάδικό μας και το δάκρυ τους. l Τους χρωστάμε πολλά, πολλά κίνησαν μέσα μας. l
– Εχω δίκιο που νομίζω ότι ήταν περισσότερα τα «έγχρωμα» παιδιά ανάμεσα στους αθλητές που εκπροσώπησαν τις ευρωπαϊκές χώρες; l Οι κοινωνίες της Ευρώπης είναι πια πολυφυλετικές, αλλά μου φάνηκε ότι οι «έγχρωμοι» αθλητές τους ήταν πια περισσότεροι από τους άλλους. l
– Ενδιαφέρουσα και η τελετή λήξης, επιφύλασσε δε για μας τους Ελληνες στιγμές τιμής και συγκίνησης· l κατά τα άλλα, πλατιάσματα και κοιλιές ακόμη και στα καλύτερά της. l Οταν δε προς το τέλος άρχισαν τα όργανα, εγώ πήγα για επίσκεψη στην κουζίνα· l και οριστικά για ύπνο όταν βγήκαν τα φρικιά Λος Αντζελες. l
– Τέλος, η ΕΡΤ οφείλει να ενημερώσει επειγόντως τους αθλητικούς εκφωνητές της· αφόρητα φλύαροι πλέον. l Υπάρχει εικόνα, εμείς βλέπουμε κι εσείς λέτε, λέτε, λέτε… l Αποπροσανατολίζετε τον θεατή, χανόσαστε και μας κάνετε να χανόμαστε. l Ο Χατζηδημητρίου λ.χ., γνώστης του αντικειμένου του αναμφίβολα, αλλά δεν βάζει γλώσσα μέσα. l Ούτε βαλτός, μη μας αφήσει να δούμε – ιδίως σε αγώνες μπάσκετ. l Χρόνια πια αυτή η «σχολή» που έχουν στήσει στην ΕΡΤ. l Πολλές φορές έχω κλείσει τον ήχο για να βλέπω ανεμπόδιστα τον αγώνα. l
Πολύ ενοχλημένος από τη φλυαρία των ΕΡΤιανών, έτυχε αυτές τις μέρες να διαβάσω και ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και εκ βαθέων αποκαλυπτικό κείμενο του Δημήτρη Παπαϊωάννου στη LIFO με τίτλο «2004 – 2024 Είκοσι Χρόνια Μετά»· l για το πώς συνέλαβε και πώς έστησαν αυτός και οι συνεργάτες του την αλησμόνητη τελετή έναρξης της δικής μας Ολυμπιάδας. l Συνιστώ από καρδιάς να το βρείτε και να το διαβάσετε. l Παραθέτω εδώ μικρό απόσπασμα για να γίνει πλήρως αντιληπτό πώς ένας φλύαρος κι απύλωτος «σχολιασμός» μπορεί να καταστρέψει ακόμη και μια εκπληκτική καλλιτεχνική δημιουργία, όπως η θαυμαστή «Κλεψύδρα» της Αθήνας 2004. l
Λέει ο Παπαϊωάννου σχετικά: «Την μουσική, βέβαια, (της Κλεψύδρας, του Κων. Βήτα) δεν την απολαύσαμε στη live αναμετάδοση. Η λογοδιάρροια του Αλέξη Κωστάλα μάς στέρησε τη μέθεξη. Δεν έβαλε γλώσσα μέσα, δυστυχώς. Κρίμα. l Μέχρι και σήμερα δεν έχω καταφέρει να παρακολουθήσω ολόκληρη την τελετή με τη δική του αφήγηση. Το ξέρω πως έγινε από αγάπη, που μετατράπηκε σε αμετροέπεια, αλλά τι να το κάνεις; Αφόδευσε πάνω στη μεγάλη στιγμή που πρωτοεπικοινωνούσαν με την υφήλιο το τεράστιο ταλέντο τους τρεις από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους: ο Aγγελος (Μέντης), η Αγγελική (Στελλάτου) και ο Κωνσταντίνος (Βήτα)».
