Το άρθρο μου για τις πιέσεις που ασκούνται στο Ισραήλ για την επίτευξη εκεχειρίας προκάλεσε τις ενστάσεις αναγνωστών της εφημερίδας, στις οποίες και απαντώ. Ο Αλκιβιάδης Σ. επισημαίνει πως «το Ισραήλ θα είχε δίκιο αν δεν σκότωνε αμάχους», ενώ ο Θ.Α. πιστεύει ότι «το Ισραήλ έχει πάψει να είναι θύμα και κινδυνεύει να θεωρηθεί θύτης». Και οι δύο αναγνώστες έχουν ως βάση των απόψεών τους τον μεγάλο αριθμό θυμάτων μεταξύ των αμάχων. Και εκ πρώτης όψεως έχουν δίκιο. Η αναφορά και μόνο σε χιλιάδες νεκρούς αμάχους προκαλεί θλίψη και οργή. Ομως είναι έτσι η πραγματικότητα; Τα στοιχεία που παρέχει η διοίκηση της Χαμάς –διότι αυτή δίνει τα στοιχεία– μπορεί να επαληθευθούν από ανεξάρτητους και αξιόπιστους διεθνείς οργανισμούς; Πόσες από τις φωτογραφίες με νεκρά παιδάκια είναι γνήσιες και πόσες fake, στο πλαίσιο ενός αδυσώπητου επικοινωνιακού πολέμου;
Προκαταρκτικά να πω, για μία ακόμη φορά, ότι στη Γάζα διεξάγεται ένας πόλεμος μεταξύ ενός τακτικού στρατού από τη μια πλευρά και ενόπλων πολιτών, άριστα και βαριά εξοπλισμένων, από την άλλη. Ο δε χώρος διεξαγωγής των επιχειρήσεων είναι μια άκρως πυκνοκατοικημένη περιοχή. Αυτά τα δεδομένα ήταν γνωστά και πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων. Συνεπώς, η στρατιωτική και η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ είχε δύο επιλογές: ή δεν θα αποτολμούσε στρατιωτική επέμβαση στη Γάζα λόγω αυτών των ιδιομορφιών, παραιτούμενη από το αίτημα για την τιμωρία των ενόχων της 7ης Οκτωβρίου, ή θα έκανε αυτό που έκανε τελικά. Μέση οδός δεν υπήρχε. Οταν επιχειρείς εναντίον ενόπλων πολιτών, που κρύβουν τις αποθήκες οπλισμού και τα κέντρα διοίκησης είτε σε σήραγγες που διατρέχουν όλη την περιοχή είτε δίπλα σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις, είναι μοιραίο να προκαλείς θύματα και μεταξύ των αμάχων. Και εδώ να επισημάνω πως πάντα οι Ισραηλινοί καλούν τους πολίτες να μετακινηθούν από την περιοχή την οποία πρόκειται να προσβάλουν.
Οι τρομοκράτες της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου είχαν αποκλειστικό σκοπό να δολοφονήσουν αμάχους και γι’ αυτό η τιμωρία τους θα πρέπει να είναι παραδειγματική.
Και εδώ ερχόμαστε στο δεύτερο σοβαρό ζήτημα. Στην καταγραφή των νεκρών. Ακόμη και αν δεχθούμε τον αριθμό των 40.000 που δίνουν οι Αρχές της Χαμάς, δεν γνωρίζουμε πόσοι εξ αυτών ήταν τρομοκράτες και πόσοι Παλαιστίνιοι πολίτες. Είναι τέτοια η φύση των μαχών που αυτό δεν μπορούμε να το εξακριβώσουμε ούτε καν κατά προσέγγιση. Και οι διεθνείς οργανώσεις, που κατά τεκμήριο διάκεινται ευμενώς προς τους Παλαιστινίους, αποφεύγουν να υιοθετήσουν τους ισχυρισμούς της Χαμάς. Στο σημείο αυτό να επισημάνω στους δύο εκλεκτούς αναγνώστες πως οι νεκροί άμαχοι στη Γάζα είναι παράπλευρες απώλειες σε επιχειρήσεις που στοχεύουν ένοπλους πολίτες. Οι τρομοκράτες της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου είχαν αποκλειστικό σκοπό να δολοφονήσουν αμάχους και γι’ αυτό η τιμωρία τους θα πρέπει να είναι συντριπτική και κυρίως παραδειγματική.
Οσον αφορά τις θορυβώδεις διεθνείς αντιδράσεις, αυτές είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ένα ιδεολογικό πρόσημο και ήταν αναμενόμενες.
