Τις τελευταίες ημέρες, είχαμε θλιβερά περιστατικά στη Χαλκιδική, που οδήγησαν στον θάνατο νέων ανθρώπων. Υπάρχει κάποια ιδιομορφία στην περιοχή που προκάλεσε αυτούς τους θανάτους; Ή μήπως ήταν συμπτώσεις και συμπτώματα γενικευμένων συμπεριφορών, που παρατηρούνται σε όλη την Ελλάδα; Τελικά, μπορεί η κακιά στιγμή να δικαιολογήσει αβελτηρίες δεκαετιών; Αν όντως θέλουμε να ερμηνεύσουμε το πώς έχασε τη ζωή του ένα κοριτσάκι στην πισίνα μιας κατασκήνωσης με καλό όνομα στον χώρο, το πώς ένας 19χρονος σκοτώθηκε ακαριαία σε παράνομο λούνα παρκ ή το πώς βγήκαν πιστόλια και μαχαίρια σε ένα κοσμικό και πανάκριβο μπιτς μπαρ στην Κασσάνδρα, τότε θα πρέπει να συνδυάσουμε πολλούς παράγοντες, εξετάζοντας κάθε περίπτωση χωριστά.
Θα μου πείτε ότι κοινός παρονομαστής αυτών των περιστατικών είναι η αβελτηρία των δημοσίων υπηρεσιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μια αβελτηρία που σε οριακές στιγμές οδηγεί και σε θανάτους. Θα συμφωνήσω εν μέρει. Πάντως, ούτε κάποια δημόσια υπηρεσία ούτε οι τοπικοί άρχοντες ευθύνονται για το πώς λύθηκαν σε ένα πολυτελές μπιτς μπαρ λογαριασμοί που έρχονταν από μακριά. Και αν δεν δούμε επακριβώς πώς πνίγηκε σε πισίνα μιας κατασκήνωσης ένα κοριτσάκι, ας μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Η περίπτωση του λούνα παρκ είναι μία από τις κραυγαλέες περιπτώσεις ιδιωτικής αυθαιρεσίας και δημόσιας αδιαφορίας, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Τι έγινε;
Τα θλιβερά περιστατικά στη Χαλκιδική μήπως ήταν συμπτώσεις και συμπτώματα γενικευμένων συμπεριφορών που παρατηρούνται σε όλη την Ελλάδα;
Σε μια ιδιωτική έκταση, ένας επιχειρηματίας έστησε ένα ολόκληρο λούνα παρκ και ουδείς ενδιαφέρθηκε να εξετάσει αν πήρε άδεια, τις συνθήκες ασφαλείας του, το καθεστώς εργασίας των υπαλλήλων του. Επειδή η αυθαιρεσία είναι τόσο προκλητική, σκέφτομαι ότι μπορεί η επιχείρηση να μην ήταν καν δηλωμένη στην εφορία. Υπερβολικό; Ναι, αλλά ποιος θα το ελέγξει; Ποιος θα το ψάξει; Μήπως επάνω σε αυτή την αδιαφορία –που πολλές φορές ήταν το άλλοθι της συνέργειας– δεν στήθηκε όλη η φάμπρικα των αυθαιρέτων, ιδίως σε τουριστικές περιοχές, τις προηγούμενες δεκαετίες; Κυκλοφορεί από παλιά ένα χαριτωμένο σχόλιο που αποτυπώνει αυτή την κατάσταση στη Χαλκιδική: αν δεις ένα σπίτι με την ελληνική σημαία είναι κατά 50% αυθαίρετο. Αν δίπλα στην ελληνική σημαία δεις και τη βυζαντινή, τότε είναι αυθαίρετο 100%.
Για να επανέλθω στα τραγικά συμβάντα. Αν κάποιος τα αντιμετωπίσει με την κυνική ματιά της στατιστικής, θα πει ότι σε μια περιοχή που φιλοξενεί εκατομμύρια τουρίστες, Ελληνες και ξένους, είναι μέσα στη λογική των πραγμάτων η εμφάνιση τέτοιων γεγονότων. Και σε κράτη με πολύ πιο αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα. Σωστό, αλλά στην Ελλάδα εξετάζουμε αυτές τις καταστάσεις, διότι ακριβώς δεν έχουμε αυτούς τους μηχανισμούς ελέγχου. Και αν τους έχουμε, τις περισσότερες φορές παραμένουν στα χαρτιά, διότι οι μικρές κοινωνίες είναι και κοινωνίες των κολλητών.
Εννοείται πως όταν φύγουν από την επικαιρότητα τα όσα έγιναν στη Χαλκιδική, θα περιπέσουμε στη συλλογική νιρβάνα μας.
