Τελικώς, δεν έχει μόνο η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών «απόρρητα», που δεν τα λέει ούτε στη Βουλή. Και άλλα υπουργεία του ελληνικού κράτους έχουν σκοτεινές γωνιές. Δυστυχώς, επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης, πληθαίνουν οι σκοτεινές γωνιές και οι αποφάσεις εν κρυπτώ.
Οπως αναφέρει ο συνάδελφος Γιώργος Λιάλιος, «το Κεντρικό Πολεοδομικό Συμβούλιο (ΚΕΣΥΠΟΘΑ) (…) το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής (ΚΕΣΑ) και το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξικών Θεμάτων (ΚΕΣΥΧΩΘΑ) (…) λειτουργούν σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας. Το υπουργείο Περιβάλλοντος δεν δημοσιοποιεί τις ημερομηνίες των συνεδριάσεων και τη θεματολογία τους. Αρνείται να παράσχει τις εισηγήσεις της αρμόδιας υπηρεσίας προς το συμβούλιο (ακόμη και στους διαπιστευμένους στο υπουργείο συντάκτες, όπως ο γράφων) παρά μόνον αν είσαι ο άμεσα εμπλεκόμενος. Και δεν δημοσιεύει τις γνωμοδοτήσεις τους (έως το 2022 δημοσίευε κάποιες περιλήψεις, τόσο συνοπτικές που κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει ποιο ήταν κάθε φορά το ζητούμενο)».
Η θέση του υπουργείου είναι ότι «οι εισηγήσεις είναι «εσωτερικά έγγραφα» και συνεπώς δεν είναι δημοσιοποιήσιμα (ήταν όμως μέχρι το 2019, έπειτα από αίτημα)» («Καθημερινή», 22.8.2024).
Δεν καταλάβαμε! Για τα χωράφια τους συζητάνε κι έχουν «εσωτερικά έγγραφα» και μυστικά από τους πολίτες; Το αποτέλεσμα αυτής της ιδιοκτησιακής αντίληψης που έχει η κυβέρνηση για το κράτος είναι το εξής τραγελαφικό. Το Κεντρικό Πολεοδομικό Συμβούλιο ενέκρινε τη δημιουργία ενός τεράστιου τουριστικού χωριού στην Αστυπάλαια, που θα ξεπερνάει σε έκταση τους δύο μεγαλύτερους οικισμούς του νησιού. Μπράβο τους και ίσως ορθώς να έπραξαν. Λέμε «ίσως» γιατί η απόφαση ελήφθη εν κρυπτώ! Στον δήμαρχο Αστυπάλαιας επετράπη μόνο «να μπει, να καταθέσει την άποψη του δημοτικού συμβουλίου και να φύγει. Οχι να παρακολουθήσει τη συζήτηση».
Να σημειώσουμε ότι ο δήμαρχος είναι ο εκπρόσωπος των κατοίκων, οι οποίοι θα πρέπει να αγκαλιάσουν την επένδυση ή, έστω, να μην την υπονομεύσουν με παθητικές ή δυναμικές ενέργειες. Στις δημοκρατικές χώρες, οι συνεδριάσεις είναι δημόσιες και μπορούν ακόμη και απλοί πολίτες να καταθέσουν την άποψή τους. Δεν μπορεί να αλλάζει εν κρυπτώ –δηλαδή, διά «εσωτερικών εγγράφων»– η φυσιογνωμία ενός νησιού και να περιμένει η πολιτεία ότι οι ιθαγενείς απλώς θα χειροκροτούν.
Δεν ξέρουμε αν αυτή η στάση της κυβέρνησης οφείλεται στον διάχυτο «μπιζιμποντισμό» –«εμείς τα ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους»– ή κρύβονται άλλα οικονομικά συμφέροντα. Το πρόβλημα είναι πως ακόμη κι αν δεν υπάρχει διαφθορά, η αδιαφάνεια δημιουργεί τις προϋποθέσεις να φουντώσει.
