Μην τον καταγγέλλεις. Μην τον αφορίζεις. Κανείς δεν τρομάζει πια μαζί του. Τον έχουν συνηθίσει. Αρα, δεν συγκινούν οι αφορισμοί και οι συναγερμοί. Δεν συγκινούν οι προειδοποιήσεις ότι σέρνει την πολιτική στον βούρκο. Αντί να τον καταγγέλλεις, ξεφούσκωσέ τον. Χλεύασέ τον. Δείξε τον ψωραλέο ναρκισσισμό του και το κούφιο νταηλίκι του. Πάρ’ τον στον ψιλό.
Αυτό κάνουν πια οι Δημοκρατικοί με τον Ντόναλντ Τραμπ. Αφού δοκίμασαν τόσα χρόνια όλα τα μέσα αποτροπιασμού, ανακαλύπτουν τώρα την αποδομητική δύναμη της σάτιρας. Αντί να αφήσουν τον Τραμπ να τους σύρει στο ρινγκ της ατελείωτης λασπομαχίας, τον δείχνουν με το δάχτυλο και γελάνε.
Αν δεν τον ξεφουσκώσεις, θα σε κλείσει εκείνος στη φούσκα του. Αυτό συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ με τον Πολάκη. Τον έπαιρναν πάντα όλοι στα σοβαρά. Και πρώτοι απ’ όλους οι σύντροφοί του.
Ακόμη κι εκείνοι που οψίμως ανακάλυψαν ότι απειλεί όχι απλώς να επισκιάσει επικοινωνιακά, αλλά να κυριαρχήσει στο κόμμα, κάποτε υποστήριζαν ότι είναι απλώς το σκυλί μες στο κοπάδι: Ενας από μας, στη δική μας πλευρά της ιστορίας, που υπερασπίζεται τα ίδια πράγματα, με πιο ενισχυμένα μέσα. Με τους κυνόδοντές του.
Αν δεν τον ξεφουσκώσεις εγκαίρως, θα σε κλείσει στη φούσκα του.
Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο της πλήρους αντιστροφής – της πολακικής ενδόρρηξης. Αντί ο σύντροφος να γαβγίζει στους έξω, δαγκώνει το ίδιο του το κοπάδι. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει το πολιτικό βάρος του, δεν έχει και τόση σημασία τι λένε οι βουλευτές του και ιδίως οι διαγραφέντες βουλευτές του.
Η μόνη εκτός ΣΥΡΙΖΑ επιρροή που απέμεινε στον βουλευτή από τα Χανιά είναι παθητική: Τον χρησιμοποιούν τα επιτήδεια στελέχη της Ν.Δ. όποτε έχουν ανάγκη ένα σκιάχτρο αποπροσανατολισμού. Οποτε χρειάζονται μια παραπολιτική διέξοδο για να αποδράσουν από τα σοβαρά.
Εσωκομματικά, όμως, ο Πολάκης έχει καταφέρει να καθοδηγεί τη συριζαϊκή ζωή. Εχει στρέψει τον σκανδαλοθηρικό του οίστρο –και την εχθροπάθειά του– κατά του κόμματός του. Εχει αποδυθεί σε αγώνα εκδίκησης κατά της Αθηνάς Λινού, βάζοντας στο στόχαστρο πλέον και τον ίδιο τον Κασσελάκη. Δεν απέχει πολύ η στιγμή που θα απειλεί ότι θα τους βάλει όλους φυλακή και θα μείνει μόνος –ρωμαλέος και καθαρός– στο κόμμα. Αφού δεν τον διέγραψαν «κανονικά», θα τους διαγράψει εκείνος.
Γράφεις «συριζαϊκή ζωή» και είναι σαν να κλέβεις φράσεις από δυστοπικό graphic novel. Στο κόμμα πια μέχρι και ο νέος αρχηγός σχεδόν εξαντλεί τη δραστηριότητά του σε αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Ο Τσίπρας ακολουθεί τη στρατηγική της σιωπής – ή παρουσιάζει την αμήχανη σιωπή του ως στρατηγική. Οι τσιπρικοί αποχωρούν ενοχλημένοι από τις συνεδριάσεις, απειλώντας ότι θα κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν.
ΣΥΡΙΖΑ πια είναι μόνο ο Πολάκης. Ο ποιμενικός γίνεται ποιμένας.
