Αν ορισμένες λέξεις είχαν μυρωδιά, θα ήταν πολύ δυσάρεστη. Και δεν φταίνε οι λέξεις αυτές καθαυτές, αλλά η σύνθεση, το περιεχόμενο, ο τρόπος και το ύφος της εκφοράς τους. Λούμπεν, μαφιόζικο στυλ τη μια μέρα: «Σκουπίδι εξαφανίσου… θα στείλω “πεϊνιρλί” στο σπιτάκι σου…». Με μοδάτο μακό, την επομένη, που αφήνει σε κοινή θέα τους γυμνασμένους, ζωγραφισμένους, τρικεφάλους, μιλάει λίγο θυμωμένα λίγο βαριεστημένα, κρατώντας με την παλάμη τη δεξιά πλευρά του προσώπου, προτείνοντας την ελεγχόμενη χαλαρότητα ως μέσο διαδικτυακής επικοινωνίας. Αλλος, πάλι, λίγο καιρό πριν, στη Βουλή, ασκούσε μπούλινγκ σε γυναίκα για το ύφος της, προκαλώντας κλάματα στη συνάδελφό του Αθηνά Λινού. Υστερα, αφού μεσολάβησαν και άλλα επεισόδια, ήρθε η διαδικτυακή «τιμωρία» με αναρτήσεις-κατηγορίες εναντίον της κ. Λινού για «μαύρα χρήματα» και «αδιαφάνειες» (για το επιστημονικό ινστιτούτο της).
Δύο διαφορετικά πρόσωπα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ένας νέος, διεθνής καλαθοσφαιριστής, πρόσφατα εκλεγείς ευρωβουλευτής, ο άλλος μεσήλικας βουλευτής, έμπειρος γιατρός και πολιτικός, σταθερό πρόσωπο της επικαιρότητας εδώ και μία, περίπου, 10ετία. Και οι δύο εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ, με ένα προσωπικό ιδίωμα στον δημόσιο και σοσιαλμιντιακό λόγο. Κωδικοποιημένα θα το αποκαλούσαμε «ανθρωποφαγία».
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οι κόποι του παλαιότερου δεν πάνε χαμένοι, έχει δημιουργήσει σχολή με άξιους συνεχιστές στην πολιτική και άφθονους εθελοντές στην κοινωνία. Βεβαίως, όπως κάθε νεότερη εκδοχή, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, ο 34χρονος έρχεται με φόρα, με ανανεωμένο λεξιλόγιο και πιο απύλωτο στόμα από τον 59χρονο. Και οι δύο λαμβάνουν μηνύματα «με ομορφιές» και φροντίζουν να απαντούν αναλόγως. Θα έπρεπε το ίδιο το κόμμα να ορθώσει αναχώματα; Αναφερόμαστε πάντα στην αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας και στους εκπροσώπους της, εντός και εκτός. Η υπόμνηση, για να μην εκπίπτει η πολιτική στην παραπολιτική. Στη δεύτερη περίπτωση, εύκολα διαχέεται και εύκολα εκτονώνεται η δυσοσμία των λέξεων. Τροφοδοτείται έτσι αενάως το καλάθι με τα απόβλητα, απαραίτητη καύσιμη ύλη για την ειδησεογραφία της εικόνας και των επιφαινομένων. Πώς όμως παράγεται και ενισχύεται η πολιτική; Καταναλώνουμε μεγάλη ποσότητα από τη δεύτερη, ελλείψει της πρώτης. Η πολιτική χρειάζεται σθένος, πολύ κόπο, γνώση και δύναμη· όχι λούμπεν τσαμπουκά και εξάτμιση.
