Μέσα Αυγούστου, ο δήμαρχος Αθηναίων Χάρης ∆ούκας με επιστολή του καλεί τους συνυποψηφίους του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε κοινή δράση «για τη διάσωση της Αττικής». «Αγαπητοί, Αννα, Γιάννη, Μιχάλη, Νάντια, Νίκο, Παύλο», γράφει ο κ. Δούκας. «Η Αττική μετά και την τελευταία καταστροφική πυρκαγιά μπαίνει οριστικά στη ζώνη υψηλού κινδύνου για τη βιωσιμότητά της. Εχει χάσει το 37% των περιαστικών δασών της, μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια. Οι υδάτινοι υπόγειοι πόροι της είναι σχεδόν εξαντλημένοι. Το 60% του εδάφους της καλύπτεται από οικιστικό ιστό. Ο κίνδυνος ερημοποίησης της Αττικής γης είναι σχεδόν ορατός. Οι κάτοικοι της Αττικής πληρώνουν ήδη βαρύ τίμημα. Περισσότεροι από 3.000 θάνατοι ετησίως, μόνο στην Αθήνα, συνδέονται με την κακή ποιότητα του αέρα, σύμφωνα με έρευνα του 2021. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θέλει και δεν μπορεί να ανακόψει αυτή την καταστροφική πορεία».
Εδώ βάζουμε μια τελεία. Η επιστολή είναι εκτενής, το «ρεπορτάζ» του δημάρχου εμπεριστατωμένο. Δημάρχου ή υποψηφίου για την ηγεσία; Ποια ιδιότητα προέχει; Αν ο στόχος δεν ήταν το απαραίτητο για προεκλογική εκστρατεία θεαθήναι, οι προτάσεις του θα έπρεπε να έχουν θεσμικούς αποδέκτες, τους αρμόδιους στην Περιφέρεια και στο κράτος. Αλλά, βέβαια, το «αγαπητοί, Αννα, Γιάννη, Μιχάλη…» είναι πολύ πιο ελκυστικό, με τον προσωπικό τόνο που κάνει τη διαφορά. Πώς θα ηχούσε ή ποιον θα αφορούσε μια δράση, ένα σχέδιο, που θα απευθυνόταν στη δασική υπηρεσία, για παράδειγμα; Θα εξελισσόταν σε (άλλη) μια πρωτοκολλημένη γραφειοκρατική ενδοεπικοινωνία, με απειροελάχιστο δημόσιο αποτύπωμα. Ενώ τώρα, όσο να ‘ναι, δημιουργήθηκε μια μικρή αναταραχή στο κρασοπότηρο.
Η «μικρή» (κατ’ ευφημισμόν) λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ότι ο κ. Δούκας, πολύ φρέσκος δήμαρχος, με όψιμες πολιτικές φιλοδοξίες, ενστερνίζεται τις αρμόζουσες για τη θέση του περιβαλλοντικές ευαισθησίες όχι για να δράσει, αλλά για να καλπάσει σε άλλο «γήπεδο». Προεκλογικά, για να μην ξεχνιόμαστε, είχε δηλώσει ότι μπορεί να μειώσει τη θερμοκρασία της πόλης κατά 5 βαθμούς Κελσίου, υποσχόμενος ότι θα φυτεύει «5.000 δέντρα τον χρόνο, 25.000 την πενταετία» για την ενίσχυση του πρασίνου της Αθήνας.
Μπορεί η ζωή μιας πόλης και των κατοίκων της να μετατρέπεται σε προεκλογικό κάλεσμα, σε φέιγ βολάν, με τις στάχτες ακόμη στην ατμόσφαιρα;
Την προηγούμενη Κυριακή (18 Αυγούστου) δημοσιεύθηκε στην «Κ» άρθρο του καθηγητή Μικροβιολογίας Αθανάσιου Τσακρή, που καταγράφει τη μεγάλη ανησυχία για τους καύσωνες, τις προειδοποιήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τις πρώτες και βασικές έγνοιες. Αναφέρει τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης, πραγματικά σοκαριστικά: «Σχεδόν 48.000 άνθρωποι πέθαναν στην Ευρώπη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών μόνο το 2023. (…) Πρώτη σε θνησιμότητα η νότια Ευρώπη. Η Ελλάδα (393 θάνατοι ανά εκατομμύριο), η Βουλγαρία (229 θάνατοι ανά εκατ.), η Ιταλία (209 θάνατοι)» κ.ο.κ.
Η παρεμβολή, για να φωτίσει την κρισιμότητα της συνθήκης. Για να μην αναλωνόμαστε σε επιστολές εσωτερικής κατανάλωσης όταν το πρόβλημα είναι σε εξέλιξη, με αυξητικές τάσεις και, κατεξοχήν, δυσοίωνες προβλέψεις. Η «καταστροφική πορεία», όπως τη χαρακτηρίζει και ο δήμαρχος, δεν ανακόπτεται με σύμπραξη των υποψηφίων για την ηγεσία ενός κόμματος. Το περιβάλλον δεν υπακούει στον πολιτικό χρόνο. «Να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να έρθουμε εμείς στην εξουσία κ.λπ., κ.λπ…». Ή να εκπονηθεί ένα σχέδιο διάσωσης της Αττικής, το οποίο «ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων των εκλογών της 6ης Οκτωβρίου, να παρουσιαστεί στους πολίτες και να γίνει ο οδικός χάρτης του ΠΑΣΟΚ εντός και εκτός Βουλής».
Μπορεί η ζωή μιας πόλης και των κατοίκων της να μετατρέπεται σε προεκλογικό κάλεσμα, σε φέιγ βολάν, με τις στάχτες ακόμη στην ατμόσφαιρα; Μπορεί ένας δήμαρχος που πρότασσε την ενασχόλησή του με την ενεργειακή και κλιματική πολιτική να επιδίδεται σε κυνήγι εντυπώσεων, συντάσσοντας μια προεκλογική μπροσούρα, σαν μια έκθεση ιδεών; Το ίδιο ερώτημα επανέρχεται ξανά και ξανά: ποιος θα μας σώσει από τους επίδοξους διασώστες; Με το κλίμα, πλέον, να έχει τις πιο άμεσες και καυτές απαντήσεις.
