«Το μόνο που μένει τώρα είναι να γίνουμε όλοι πρωθυπουργοί». Ετσι απάντησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στους πολιτικούς του φίλους που τον παρότρυναν, προς τα τέλη Σεπτεμβρίου 1955, να βγει μπροστά και να αναλάβει αυτός την αρχηγία του Συναγερμού, με δεδομένη τη σοβαρή ασθένεια του Αλέξανδρου Παπάγου. Δεν θόλωσε το μυαλό του Κ. Καραμανλή από την υψηλή δημοτικότητα που απολάμβανε, σε αντίθεση με τους δύο αντιπροέδρους του Συναγερμού, τους Στέφανο Στεφανόπουλο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο, που υστερούσαν σε αυτόν τον τομέα. Περίμενε να δει πώς θα εξελιχθεί η υγεία του πρωθυπουργού, διότι έκρινε πως ήταν απρεπές να εγείρει θέμα ηγεσίας ζώντος του Παπάγου. Μια ακόμη στιγμή ευθυκρισίας που τελικά επιβραβεύθηκε.
Το να είσαι δεύτερο ή τρίτο βιολί είναι προτιμότερο από το να είσαι ένας ηττημένος διεκδικητής της ηγεσίας.
Από την άλλη μεριά ο Στέφανος Στεφανόπουλος διέπραξε ένα τραγικό λάθος. Ενώ τα Ανάκτορα, μετά τον θάνατο του Παπάγου, ανέθεσαν σε αυτόν την πρωθυπουργία, ο ίδιος ζήτησε να ορκιστεί μετά την κηδεία. Στο μεσοδιάστημα επικράτησαν δεύτερες σκέψεις στο βασιλικό περιβάλλον και ο Στεφανόπουλος είδε το τρένο της πρωθυπουργίας να περνάει από μπροστά του με επιβάτη τον Κ. Καραμανλή.
Ολο αυτό το σκηνικό επιβεβαιώνει τον κανόνα πως δεν κάνουν όλοι για αρχηγοί. Η ηγεσία απαιτεί πληθώρα προσόντων που προφανώς δεν τα διαθέτουν όλοι όσοι νομίζουν ότι τα διαθέτουν. Τελικά το να γνωρίζει κάποιος τα όριά του –και όχι μόνο στην πολιτική– τον βοηθά σημαντικά στο να μην εκτίθεται, να μη δαπανά το κεφάλαιό του σε άσκοπες κινήσεις και, το κυριότερο, να κρατά τις θέσεις του και τις δυνάμεις του γι’ αργότερα. Το να είσαι δεύτερο ή τρίτο βιολί είναι προτιμότερο από το να είσαι ένας ηττημένος διεκδικητής της ηγεσίας, είτε αυτή αφορά κόμμα, είτε επιχείρηση, είτε οποιασδήποτε μορφής συλλογικότητα. Η υπομονή και το κτίσιμο θέσεων και συμμαχιών διακρίνουν τον ηγέτη από τον σωρό των ανταγωνιστών του, καθώς αυτά τα προσόντα αποτελούν τα απαραίτητα στοιχεία της στρατηγικής θεώρησης των πραγμάτων. Και ηγέτης μόνο με τακτικές κινήσεις δεν είναι ηγέτης. Τελικά, οι έχοντες το γνώθι σαυτόν πάντοτε βγαίνουν κερδισμένοι διότι, στη χειρότερη περίπτωση γι’ αυτούς, αποφεύγουν περιττά ρίσκα και κακοτοπιές.
