Εκείνο το εφιαλτικό που ακούγαμε ότι κάπου μακριά από εμάς συνέβαινε, δεν έφθασε απλώς στη «γειτονιά» μας. Μπήκε ήδη στα σπίτια μας. Λειψυδρία εξαιτίας της παρατεταμένης ανομβρίας και ξηρασίας, «νέου τύπου» καταστροφικές πυρκαγιές, μόλυνση του αέρα, του εδάφους ή και των υδάτων, υπερκατανάλωση που οδηγεί είτε σε, μέσω δηλητηριωδών ουσιών, αύξηση της παραγωγής είτε σε μεγάλες ελλείψεις αγαθών. Μολυσματικές ασθένειες.
Από τις τελευταίες ειδήσεις; Προχθές διαβάσαμε ότι η ΕΥΔΑΠ εκτιμά πως μόνο «για την ώρα δεν χρειάζεται να προχωρήσει στη λήψη περιοριστικών μέτρων στην κατανάλωση νερού». Και ότι «αν δεν υπάρξουν βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις τον χειμώνα, θα μπούμε στο κόκκινο».
Αλλες ετησίως επαναλαμβανόμενες αναφορές στην ειδησεογραφία; Καταστρέφονται ή και κινδυνεύουν σπίτια από δασικές πυρκαγιές. Πιο πρόσφατα, σημειώθηκε ότι «μπαίνουν οι φλόγες στις πόλεις και στα προάστιά τους».
Κάπως πιο μακριά από τα φώτα της κεντρικής ειδησεογραφικής σκηνής; «Δύο νεαρές αρκούδες, ηλικίας κάτω του ενός έτους, πέθαναν μετά από τροχαίο ατύχημα λίγο έξω από τη Φλώρινα». Πρόσφατα, δε, πληροφορηθήκαμε πως ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας υπέγραψε (2/8) τη νέα «ρυθμιστική απόφαση θήρας για την περίοδο 2024-2025», στην οποία ενδεικτικά διαβάζουμε ότι επιτρέπεται να θανατώνεται διά του νόμιμου κυνηγιού και το ψαρόνι έως τις 14 Σεπτεμβρίου «κάθε μέρα, χωρίς περιορισμό». Την ίδια στιγμή ωστόσο, μέσω της ιστοσελίδας του WWF, πληροφορούμαστε ότι «πολλά είδη πουλιών είναι δείκτες καλής κατάστασης γεωργικών εκτάσεων» και πως στην Ελλάδα τα ψαρόνια είναι μεταξύ εκείνων τα οποία «στηρίζουν τα αγροτικά οικοσυστήματα».
Κατά καιρούς, στοχοποιούμε και βρίζουμε κράτος, κυβερνήσεις και πολιτικούς για το άσχημο και βλαβερό για όλους και όλα περιβάλλον. Τους βαρύνει, ασφαλώς, σημαντικό μερίδιο ευθύνης, καθώς έχουν εξουσία διαμόρφωσης και επιβολής αποφάσεων με επιπτώσεις για όλους και όλα. «Ξεχνάμε», όμως, ότι με δικές μας επιλογές «χτίζουμε» το κράτος, διαμορφώνουμε κυβερνήσεις και αναδεικνύουμε πολιτικούς. «Ξεχνάμε» ότι εμείς είμαστε που εισβάλαμε με τις «δράσεις» μας στον χώρο της πανίδας και της χλωρίδας. Δεν είναι οι αρκούδες ή τα αγριογούρουνα, ή οι πυρκαγιές που μπαίνουν στον χώρο «μας».
Εχει ειπωθεί ότι «πολλοί μικροί άνθρωποι, σε μικρά μέρη, κάνοντας μικρά πράγματα, μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο». Ισχύει αυτό και πράγματι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο· προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Εως τώρα, επιλέξαμε το χειρότερο. Βιώνουμε με τρόπο οδυνηρό τα αποτελέσματα. Υπάρχει, όμως, και το ακόμη χειρότερο: συνεχίζουμε σαν ουδέν να έχουμε διδαχθεί.
