Αργά ή γρήγορα, η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκαθαρίσει. Οι συγκρούσεις, οι διασπάσεις, οι διαγραφές, οι αποχωρήσεις έχουν ένα όριο. Κάποια στιγμή στο κόμμα θα μείνουν μόνον όσοι μπορούν να ανεχθούν ο ένας τον άλλον. Μόνον εκείνοι που μπορούν ομαλά να συνυπάρξουν, αν προτιμάτε. Ή, απλά, τόσο λίγοι, που δεν θα μπορούν να διασπαστούν περαιτέρω. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αυτοί που θα καταφέρουν να κρατήσουν τη σφραγίδα του κόμματος, να κοιτάξουν γύρω τους και να διαπιστώσουν ότι είναι μόνοι. Χωρίς εσωτερικούς εχθρούς, χωρίς υπονομευτές, αλλά και χωρίς υποστηρικτές.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατάφερε κάτι μοναδικό. Λέμε ότι οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στα κόμματα γιατί δεν είναι ελκυστική η πολιτική πρότασή τους. Αν, λοιπόν, τα υπόλοιπα κόμματα κούρασαν με την παρωχημένη πολιτική πρότασή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί τα πρωτεία ως το κόμμα που κούρασε με την παραγωγή παραπολιτικής.
Και άλλα κόμματα εξουσίας είχαν κρίσεις ηγεσίας, βίωσαν ανηλεείς εσωκομματικές συγκρούσεις και διασπάσεις. Ομως το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης υπαγορεύει ότι όλα αυτά πρέπει να έχουν έναν σύντομο κύκλο, ο οποίος κλείνει και η πορεία συνεχίζεται. Ακόμη και αν κάποιοι μείνουν πίσω. Υπό αυτούς τους όρους, μια εσωκομματική κρίση μπορεί να αποδειχθεί ακόμη και ευεργετική, προσφέροντας χαρακτηριστικά ανανέωσης.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να απουσιάζει αυτό ακριβώς: το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Το κόμμα έχει εισέλθει από πέρυσι το καλοκαίρι σε μια πορεία διάλυσης, που δείχνει αναπότρεπτη. Σέρνεται σε μια διαδικασία αργής φθοράς, αφήνοντας στη διαδρομή κομμάτια του πίσω και προσφέροντας άφθονη παραπολιτική διασκέδαση στους πολλούς παρατηρητές και απελπισία στους όλο και λιγότερους πιστούς ακολούθους.
Αυτό που παρακολουθούμε σήμερα, είναι η κατάληξη μιας πορείας που ήταν εξαρχής υπονομευμένη από την κρυφή ατζέντα των πρωταγωνιστών. Ενας νέος αρχηγός, ο οποίος ήρθε να τα αλλάξει όλα, χωρίς, όμως, να είναι ξεκάθαρος στις προθέσεις του από την αρχή, ακριβώς για να καταφέρει να κερδίσει. Και επιμέρους ομάδες υποστηρικτών, που στην πορεία μετατρέπονται ο ένας μετά τον άλλο σε λυσσαλέους αντιπάλους διότι ξεκίνησαν με μια λάθος εκτίμηση: υπέθεσαν ότι ένας άπειρος στα καθ’ ημάς πολιτικά πράγματα αρχηγός θα ήταν εύκολα χει-ραγωγήσιμος και μιας χρήσης.
