Πληροφορίες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπραγματεύονταν εκ νέου με την Αγκυρα συμφωνία πωλήσεως αεροσκαφών τύπου F-35A και F-35Β, που ενεργούν από αεροπλανοφόρα, με αντάλλαγμα την αποθήκευση, υπό αμερικανικό έλεγχο, των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-400, δημοσιεύθηκαν στον τουρκικό Τύπο, προκαλώντας διέγερση στον κύκλο των αναλυτών, κυρίως.
Ενδιαφέρον είναι ότι επίσημος σχολιασμός των πληροφοριών αυτών δεν υπήρξε από την Αγκυρα, την Ουάσιγκτον ή την Αθήνα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Θα ήταν, ως εκ τούτου, ασύνετο εάν η παρούσα στήλη διακινδύνευε προβλέψεις. Βεβαίως οι εκπλήξεις, ακόμη και οι ανατροπές, δεν είναι ασυνήθεις στον χώρο της πολιτικής.
Εξέπληξε δυσάρεστα, επίσης, τις τελευταίες ημέρες η δήλωση του απερχομένου Αμερικανού πρέσβη στην Αγκυρα, Τζέφρι Φλέικ, πως «όταν η ανθρωπότητα περνάει περίοδο αναταραχής, η θέση της Τουρκίας καθίσταται σημαντικότερη». Μόνον που η εκτίμηση αυτή είναι εδραιωμένη στο αμερικανικό κατεστημένο, κυρίως στο στρατιωτικό, αλλά όχι μόνον.
Κάποιοι αναφέρονται με ανησυχία και περίσκεψη στην επαναπροσέγγιση Αγκυρας και Καΐρου, όπως επίσης και στη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Τουρκίας και Λιβύης, που εγκρίθηκε προσφάτως. Αλλά προς τι η έκπληξη. Η Τουρκία, ως πληθυσμιακώς μεγαλύτερη, στρατιωτικώς ισχυρότερη και οικονομικώς ανεπτυγμένη μουσουλμανική χώρα, έχει σαφώς βαθύτερη αίσθηση μιας περιοχής όπου οι παρεμβάσεις της Δύσεως δεν λειτουργούν σταθεροποιητικά.
Αυτό διόλου δεν σημαίνει ότι η Ελλάς είναι εγκαταλελειμμένη εις την μοίρα της. Η στρατηγική θέση της χώρας είναι σαφώς σημαντική. Αλλά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες κρίνουν πως τα ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντά τους εξυπηρετούνται με την πώληση αεροσκαφών τύπου F-35 στην Τουρκία, τότε δίχως αμφιβολία θα το πράξουν.
Οχι ενδεχομένως στη φάση αυτής της βιαιότερης ίσως αναμετρήσεως των προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου, που οι Δημοκρατικοί δίδουν τη μάχη των μαχών για να αποκλείσουν την ανάδειξη του κ. Ντόναλντ Τραμπ για δεύτερη φορά στην εξουσία. Δεν θα ήθελαν να απογοητεύσουν τους Ελληνοαμερικανούς ψηφοφόρους. Και κυρίως το εβραϊκό στοιχείο, που είναι εξοργισμένο με τη στάση της Αγκυρας έναντι της Χαμάς. Αλλά και η Τουρκία μπορεί να αναμένει, καθώς δεν βιάζεται ποτέ.
