Σε δηλώσεις του λίγο πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του στην Αγκυρα, ο πρέσβης της Αμερικής στην τουρκική πρωτεύουσα, Τζεφ Φλέικ, επιβεβαίωσε την πρόθεση των ΗΠΑ για μια όσο το δυνατόν πιο στενή σχέση των δύο χωρών, που να εξυπηρετεί τα κοινά τους συμφέροντα. Η πρόσφατη κοινή άσκηση ΗΠΑ και Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, παρά την τριβή στις σχέσεις τους λόγω του Ισραήλ, κινείται σε αυτό το πλαίσιο.
Υπό το ίδιο πρίσμα αντιμετωπίζουν την Αγκυρα και οι Βρυξέλλες. Παρά τις υπαρκτές και σοβαρές διαφορές των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών με την Τουρκία, υπάρχουν τα οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα, όπως και, κυρίως, η γεωπολιτική πραγματικότητα. Με αυτά τα δεδομένα, και όχι με ψευδαισθήσεις, πρέπει και εμείς να προσεγγίζουμε τη σύνθετη εξίσωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να αναλύουμε τις σχέσεις μας με την Αμερική, την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο μέσα από το αυστηρά περιοριστικό και μονοδιάστατο πλαίσιο που προτάσσει την αξία της Τουρκίας και την όποια σχέση έχουν οι άλλοι μαζί της. Χωρίς, προφανώς, να αγνοούμε τις όποιες κινήσεις της εξ Ανατολών γείτονος, εμείς οφείλουμε να εστιάζουμε στη δική μας ισχύ –πολιτική, οικονομική, στρατιωτική– αναπτύσσοντας παράλληλα, με συνέπεια και συνέχεια, τις δικές μας σχέσεις με άλλες χώρες, θεσμούς και οργανισμούς, αποσκοπώντας στη μεγαλύτερη δυνατή αύξηση της γεωπολιτικής αξίας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, η περαιτέρω εμβάθυνση της στενής συνεργασίας με την Κύπρο σε ένα ευρύ φάσμα δράσεων και η προβολή της ιδιαίτερης αυτής σχέσης προσφέρουν πολλαπλασιαστικά στρατηγικά οφέλη.
Κανείς άλλος δεν θα πολεμήσει τον δικό μας πόλεμο. Αυτό είναι σαφές και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
Καθώς η Ελλάδα δεν είναι επιθετική ή επεκτατική δύναμη, οι παραπάνω κινήσεις έχουν ως αποκλειστικό στόχο την ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ικανότητας και του ρόλου μας στην περιοχή μας, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκλαμβάνονται ούτε, φυσικά, να παρουσιάζονται από κάποιους ως απειλή, σε μια εμφανή διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Πέρα από την προμήθεια προηγμένων οπλικών συστημάτων, αυτό που πρωτίστως πρέπει να κάνουμε είναι να αναπτύξουμε μια ποιοτική εγχώρια αμυντική βιομηχανία, προσαρμοσμένη στις ανάγκες μας, και να αξιοποιήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, όπως είναι π.χ. τα πολλά νησιά, η ύπαρξη των οποίων μπορεί και πρέπει να μετατραπεί από δυσκολία που αυξάνει το κόστος προστασίας, σε πλεονέκτημα που προσφέρει επιχειρησιακά οφέλη. Το βέβαιο είναι πως αν ποτέ φθάσουμε στο απευκταίο σενάριο μιας σύρραξης, κανείς δεν θα πολεμήσει τον δικό μας πόλεμο. Αυτό είναι σαφές και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
Προφανώς, έχουμε κάθε λόγο να ενισχύουμε τους δεσμούς, τις συνεργασίες, τις στρατηγικές σχέσεις, τις συμμαχίες μας με ισχυρούς παράγοντες του διεθνούς σκηνικού, και το κάνουμε. Ωστόσο, όλες αυτές οι μείζονος σημασίες κινήσεις λειτουργούν συμπληρωματικά στη δική μας δύναμη, αξία και επιρροή.
Η βασική παράμετρος της ισχύος μας δεν μπορεί παρά να είμαστε εμείς οι ίδιοι.
