Η είδηση δεν θα έπρεπε να είναι ότι η Περιφέρεια Αττικής ξεκίνησε δύσκολη επιχείρηση καθαρισμού των 8,6 χλμ. υπόγειων τμημάτων του Κηφισού. Ούτε ότι τα συνεργεία γεμίζουν φορτηγά με μπάζα, έπιπλα, φερτά υλικά και πολλά άλλα ογκώδη αντικείμενα, διότι πολλοί συμπολίτες μας νομίζουν ότι τα αθέατα τμήματα του ποταμού προσφέρονται ως χωματερή.
Δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση τίποτε απ’ όλα αυτά παρά μόνον ότι είχε να γίνει έλεγχος από την Περιφέρεια σε όλο αυτό το τμήμα εδώ και χρόνια, τουλάχιστον από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Δεν είχε κανείς σκεφθεί και ενδιαφερθεί να δει σε τι κατάσταση βρίσκεται το «υπογειοποιημένο» τμήμα του Κηφισού, να ελέγξει αν χρειάζεται καθαρισμός και σε ποια σημεία εμποδίζεται η ροή των υδάτων, αν υπάρχουν ζητήματα στατικότητας του κλειστού αγωγού απ’ όπου διέρχονται καθημερινά χιλιάδες αυτοκίνητα.
Τα πλακοσκεπή τμήματα του ποταμού είχαν αφεθεί εδώ και δεκαετίες χωρίς καμιά συντήρηση, σε τραγική κατάσταση. Χωματερή.
«Τα πλακοσκεπή τμήματα του Κηφισού ποταμού είχαν αφεθεί εδώ και δεκαετίες χωρίς καμιά συντήρηση», έλεγε προχθές στην «Κ» ο περιφερειάρχης Νίκος Χαρδαλιάς, ενώ η κατάσταση που αντιμετώπισαν τα συνεργεία εκεί κάτω, περιγράφεται ως τραγική σε ανακοίνωση της Περιφέρειας. Ας φανταστούμε, λοιπόν, τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, αν για κάποιον λόγο ο Κηφισός είχε φράξει σε μια μεγάλη νεροποντή. Ακόμη χειρότερα, αν στην Αττική, είχε ρίξει τον όγκο του βρόχινου νερού που έπεσε μέσα σε λίγες ώρες στο Πήλιο κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας «Daniel».
Το εντυπωσιακό είναι ότι ένα σενάριο πολύ ισχυρής βροχόπτωσης στην Αττική έχει μελετηθεί ήδη από το 2021. Το είχε παρουσιάσει η «Κ» («Θα άντεχε η Αττική σε έναν κατακλυσμό τύπου “Daniel;”», 17/9/2023). Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το λεκανοπέδιο είναι σε πολλά σημεία ανοχύρωτο. Η συνεχής αστικοποίηση του τοπίου μειώνει τη φυσική απορροή του νερού και επιβαρύνει ιδιαίτερα τους όγκους που καταλήγουν στους βασικούς αγωγούς ομβρίων και στα ρέματα. Εξαιτίας νόμιμων και αυθαίρετων παρεμβάσεων, είναι επιβαρυμένα και τα ίδια τα ρέματα. Και, φυσικά, οι πυρκαγιές των τελευταίων ετών έχουν φέρει την Αττική σε ακόμη πιο ευάλωτη θέση. Θέλει πολλή προσοχή, τονίζουν οι συντάκτες της μελέτης, σημειώνοντας ότι είμαστε τυχεροί καθώς από τον 19ο αιώνα, που διαθέτουμε στοιχεία, στην Αττική δεν είχε ποτέ πάρα πολύ ισχυρές βροχές.
Ο πολίτης, βέβαια, δεν περιμένει από την πολιτεία να ελπίζει στην τύχη, αλλά να επενδύει στην πρόληψη. Να προβλέπει, να ελέγχει, να συλλέγει δεδομένα και να τα αξιολογεί συνεχώς, να σχεδιάζει όλο και πιο σύγχρονα μέσα προστασίας. Κρίνοντας από πρόσφατα τραγικά πλήγματα, από τα Τέμπη μέχρι το λούνα παρκ της Χαλκιδικής, και τα τεράστια κενά που έχουν αναδείξει, απέχουμε πολύ από αυτήν την πολιτεία.
