Με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι να εκλιπαρεί το ΝΑΤΟ, αλλά κυρίως την Ουάσιγκτον, για νέες ενισχύσεις και άδεια να πλήξει στόχους στην επικράτεια της Ρωσίας, καθώς μετά την προέλαση των ουκρανικών στρατευμάτων στο Κουρσκ, η Μόσχα αντεπιτίθενται με μια πρωτοφανή σφοδρότητα.
Με το Ισραήλ, παράλληλα, να διευρύνει την επίθεσή του εναντίον των Παλαιστινίων –ενώ δέχεται μαζικά πυρά από τη Χεζμπολάχ– πλήττοντας στόχους στη Δυτική Οχθη, όπου εδρεύει η Παλαιστινιακή Αρχή, η πρωτοβουλία του Βρετανού πρωθυπουργού σερ Κιρ Στάρμερ να σπεύσει στο Βερολίνο και στη συνέχεια στο Παρίσι, σε μια προσπάθεια επανεκκινήσεως των σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε.Ε. μετά το Brexit, θα ήταν δυνατόν να χαρακτηρισθεί «παραδοξότης».
Δεν αποκλείεται, ωστόσο, ο κίνδυνος μιας αναφλέξεως γενικής στη Μέση Ανατολή και το ενδεχόμενο μετατροπής του ρωσο-ουκρανικού πολέμου σε ευθεία αναμέτρηση της Δύσεως με τη Μόσχα να έχουν λειτουργήσει ως καταλύτες των διαδοχικών συναντήσεων του σερ Κιρ στη Γερμανία και στη Γαλλία.
Με δεδομένο βεβαίως ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε αυτές τις μείζονες κρίσεις του καιρού μας ανήκει αποκλειστικώς στις ΗΠΑ, τα διαδραματισθέντα στην διάρκεια του διημέρου την περασμένη εβδομάδα εξυπηρετούν μάλλον ανάγκες δημιουργικής «πολιτικής ατμόσφαιρας».
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ εφορμά στην Ε.Ε. Τι θα προκύψει, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός κατέστησε σαφές ότι επιθυμεί να συνάψει με την Γερμανία μια μείζονα διμερή συμφωνία που θα περιλαμβάνει συνεργασία σε θέματα οικονομίας, εμπορίου και αμύνης. Και ο καγκελάριος Σολτς δήλωσε πως ανταποκρίνεται στην πρόταση αυτή. Μόνον που και οι δύο ηγέτες γνωρίζουν άριστα ότι η Γερμανία ως μέλος της Ε.Ε. δεν είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί σε διμερή βάση εμπορικές συμφωνίες.
Η αμυντική συνεργασία που ανακοινώθηκε θα είναι κάτι ανάλογο του συμφώνου μεταξύ Βρετανίας – Γαλλίας, που υπεγράφη το 2010 και προβλέπει μεταξύ άλλων την δημιουργία μεικτής στρατιωτικής δυνάμεως. Το 2010 το σύμφωνο εκείνο είχε ενδεχομένως κάποιο νόημα. Σήμερα που το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε φάση ετοιμότητος, διαρκούντος του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικώς.
Γαλατικής εγκαρδιότητος ήταν η υποδοχή του σερ Κιρ από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά κοινές δηλώσεις δεν υπήρξαν μετά τη συνάντησή τους. Αυτό όμως είναι παρεμπίπτον θέμα.
Εχοντας προ διμήνου αναδειχθεί πρωθυπουργός με σαρωτική πλειοψηφία, ο σερ Κιρ είχε κάθε λόγο να αποπειραθεί μια έξοδο στην Ευρώπη. Βεβαίως, ο κ. Μακρόν αδυνατεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο κ. Σολτς αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα. Οι Συντηρητικοί της Βρετανίας αναζητούν νέο ηγέτη. Οσοι εψήφισαν υπέρ του Brexit προβληματίζονται τι να έχει πράγματι στον νου του ο νέος πρωθυπουργός. Τα «Κολλητάρια του Βερολίνου» είχε ως τίτλο ειρωνικό κύριο άρθρο συντηρητικής εφημερίδος. Ομως τι το όφελος! Το ουσιώδες είναι ότι ο Κιρ Στάρμερ εφορμά στην Ε.Ε. Τι θα προκύψει, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν.
