Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, έλεγε κάποτε ο ευφυής Ουμπέρτο Εκο. Και όμως, αυτό τον Αύγουστο διαρκής είδηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται, ίσως, για το μοναδικό εν Ελλάδι κόμμα που «βγάζει είδηση» καταμεσής του ελληνικού θέρους – και ενώ ο αρχηγός του ετοιμαζόταν να παντρευτεί στην Κρήτη. Και τι ειρωνεία: το ουσιαστικό πεδίο μάχης είναι η Κρήτη, δεδομένου ότι η μεγάλη κόντρα αυτή τη στιγμή, σε πρώτη προβολή τουλάχιστον, είναι αυτή ανάμεσα στον Στέφανο Κασσελάκη και στον Παύλο Πολάκη.
Τη στιγμή που γράφονται τούτες οι αράδες, η Αθηνά Λινού βρίσκεται σε καθεστώς διαγραφής από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, κίνηση εκ μέρους της ηγεσίας στην Κουμουνδούρου που έχει εκληφθεί από τους ειδικούς σχολιαστές ως «χειρονομία καλής θέλησης» απέναντι στον Πολάκη. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαλυθεί, ο Πολάκης όμως όχι.
Με τον Παύλο Πολάκη δεν δοκίμασε να τα βάλει ούτε ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Δεν τόλμησε ή δεν τον συνέφερε – δεν έχει σημασία τι από τα δύο είναι, ίσως να ισχύουν και τα δύο. Ο διάδοχός του, μολονότι ανέβηκε στην αρχηγία του κόμματος με τις ευλογίες του Παύλου Πολάκη, εσχάτως δοκίμασε να συγκρουστεί μαζί του με αφορμή τη συμπεριφορά του βουλευτή Χανίων στη Βουλή. Ηταν τότε που η Λινού έβαλε τα κλάματα από αυτή τη συμπεριφορά, παρότι τα βέλη του Πολάκη δεν στρέφονταν τότε εναντίον της.
Αν ο Τσίπρας πραγματοποίησε τη μεγάλη «κυβίστηση» τον Ιούλιο του 2015, ο Κασσελάκης έκανε τη δική του αυγουστιάτικα: πήγε να χτυπήσει τον Πολάκη, τρόμαξε με την αντίδραση του τελευταίου (τρόμαξε όμως και με το πόσο μικρή υποστήριξη φαίνεται να έχει μέσα στο κόμμα…) και άρχισε μετά να τα μαζεύει. Εμμέσως πλην σαφώς, σήκωσε «λευκή σημαία». Ο Κρητικός βουλευτής έκανε πως δεν την είδε. Και τώρα, με τη διαγραφή της Λινού, πανηγυρίζει.
Δικαίως· μέσα από όλη αυτή την πολιτική (και παραπολιτική) αντάρα, φαίνεται πως βγαίνει ενισχυμένος – τόσο που «απειλεί» ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα για τον Στέφανο Κασσελάκη, που προσπαθεί απεγνωσμένα να μην αφήσει τα πράγματα να οδηγηθούν σε εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού. Μάλλον γνωρίζει ότι σε μια τέτοια περίσταση δεν θα έχει καμία τύχη.
Ο Στέφανος Κασσελάκης μοιάζει να βρίσκεται στον αντίποδα του Πολάκη, αλλά συγκλίνουν στα ίδια σημεία.
Ολα αυτά συμβαίνουν ένα χρόνο μετά τον ανέλπιστο θρίαμβό του. «Κάηκε» το χαρτί του τόσο γρήγορα; Η αλήθεια είναι πως έκανε και ό,τι μπορούσε γι’ αυτό. Στηρίχθηκε αρχικά πάνω σε ένα πρόσωπο, τον Παύλο Πολάκη, το οποίο στην ουσία δεν του προσέφερε στήριξη αλλά έλεγχο. Κατά κάποιο τρόπο, η νίκη Κασσελάκη ήταν νίκη Πολάκη· ίσως περισσότερο το τελευταίο παρά το πρώτο.
Μάλλον όμως οι πάντες αυτό νόμιζαν στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον απ’ όσους στήριξαν το χαρτί του Κασσελάκη (μέσα σε αυτούς και ο Τσίπρας): ότι θα ήλεγχαν τον άπειρο και άγνωστο (τότε) νέο αρχηγό. Αλλά ο Κασσελάκης προσπάθησε να αυτονομηθεί – σπασμωδικά, ανώριμα, άγαρμπα, πάντως το δοκίμασε. Και φυσικά βρήκε πάνω σε τείχος.
Θα δούμε τον Πολάκη αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί όχι. Τόσα έχουμε δει, όχι μόνο στην Ελλάδα, γιατί να μη συμβεί και αυτό; Εξάλλου ο Χανιώτης βουλευτής και πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας χαίρει μεγάλης λαοφιλίας. Ο ακραίος λόγος του, η τοξικότητά του αρέσουν, διότι ειδικά σήμερα η ακρότητα και η τοξικότητα θεωρούνται αρετές.
Αν ο Πολάκης είναι, στο βάθος, όχι απλώς ένα πρόσωπο αλλά η έκφανση ενός φαινομένου της εποχής, κάτι ανάλογο είναι και ο Κασσελάκης. Μοιάζει να βρίσκεται στον αντίποδα του Πολάκη, αλλά συγκλίνουν στα ίδια σημεία. Υπό αυτή την έννοια, ο Πολάκης είναι πιο αυθεντικός από τον Κασσελάκη, ο οποίος είναι περισσότερο εικόνα, βιτρίνα. Το σίγουρο είναι ότι, με τον τρόπο του ο καθένας, επιβεβαιώνουν αυτή την κραυγαλέα έλλειψη κανονικότητας που έχει στιγματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ αρχής εξαρχής.
