Πρέπει να κοιτάξουμε με παρρησία την αλήθεια και να καθορίσουμε τα εθνικά προτάγματα έναντι των απειλών και αμφισβητήσεων της εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας. Η αλληλουχία των γεγονότων ενδεχομένως δίνει την εντύπωση στους γείτονες ότι η Ελλάδα παραχωρεί χώρο της εθνικής της κυριαρχίας στους τουρκικούς γεωστρατηγικούς ελιγμούς.
Η ιστορία των διακρατικών συμφωνιών για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών είναι συνυφασμένη με τη διαφορά ναυτικής ισχύος. Δεν αποτελεί επιτελικό ζητούμενο ότι το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων απαιτεί την ισχυροποίηση της αμυντικής ασφάλειας. Αποτελεί εθνική επιταγή. Ομως, αυτή η επιταγή επιβάλλει στην κυβέρνηση κάλυψη των οικονομικών απαιτήσεων προς εκπλήρωση της αποστολής των Ενόπλων Δυνάμεων και των συνιστώντων επιχειρησιακών τομέων τους.
Πρωταρχικός σκοπός η μέριμνα για το προσωπικό και τα προγράμματα εκσυγχρονισμού και εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων και οι δομές και βάσεις αμυντικής βιομηχανίας. Η κύρια συνιστώσα αυτού του σκοπού εδράζεται στην αναγκαιότητα υπέρβασης κατά 200% τουλάχιστον του διατιθέμενου 36,1% του αμυντικού Π/Υ 2024 για αγορά οπλικών συστημάτων, απορρέουσα εκ της ανάγκης αναπλήρωσης των εξοπλισμών και εκσυγχρονισμών των οπλικών συστημάτων λόγω της οικονομικής κρίσης και των συναφών δημοσιονομικών περιορισμών. Επικαλούμεθα τις κατευθύνσεις των δανειστών, οι οποίοι όμως δεν θα λογοδοτήσουν εάν η άμυνα της Ελλάδος καταρρεύσει. Είναι αδιανόητο η Ευρωπαϊκή Ενωση να περιορίζει τον δημοσιονομικό χώρο για την ελληνική άμυνα, καθ’ ον χρόνον επιτρέπει, εάν όχι πριμοδοτεί, την πώληση ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων στην Τουρκία (Υ/Β, Α/Φ, ανταλλακτικά κ.ά.), χώρα απειλούσα την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία κρατών-μελών της Ε.Ε. (Ελλάδα – Κυπριακή Δημοκρατία).
Η στρατηγική μας δεν δύναται να είναι άλλη εκτός από την αποτροπή της επιθετικότητας με την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε σε αυτήν με τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ορισμένοι εστιάζουν μόνον στο κατ’ επίφασιν «υψηλό» ποσοστό (3,08%) του αμυντικού Π/Υ επί του εθνικού ΑΕΠ (249,8 δισ. δολάρια ΗΠΑ), μη λαμβάνοντας υπόψη ότι χώρες του ΝΑΤΟ, χωρίς να αντιμετωπίζουν εκπεφρασμένες απειλές, δαπανούν μεγαλύτερα ποσά για την άμυνά τους, έστω και εάν το ποσοστό επί του ΑΕΠ είναι μικρότερο του αντιστοίχου ελληνικού. Με βάση το δελτίο Τύπου του ΝΑΤΟ της 17/6/2024 (Defence Expediture of NATO Countries 2014-2024) παρατίθενται στοιχεία των αμυντικών δαπανών σε δισ. δολ. ΗΠΑ. Αυταπόδεικτο είναι ότι τα ποσοστά επί του ΑΕΠ δεν αντικατοπτρίζουν τις διατιθέμενες πιστώσεις για αγορά οπλικών συστημάτων, καθόσον τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ συμπεριλαμβάνουν στις αμυντικές δαπάνες, εκτός των αγορών οπλικών συστημάτων και αμυντικού υλικού, τις πιστώσεις για αποδοχές και συντάξεις. Αναφορικά με το 2024, η Ελλάδα με ΑΕΠ 249,8 δισ. δολ. ΗΠΑ διαθέτει το 3,08% (6,79 δισ.) για αμυντικές δαπάνες, ενώ το Βέλγιο με ΑΕΠ 655,7 δισ. διαθέτει 1,3% (6,9 δισ.), η Δανία με ΑΕΠ 418,6 δισ. διαθέτει 2,37% (8,82 δισ.) και η Ολλανδία με ΑΕΠ 1,162 τρισ. διαθέτει 2,05% (18,5 δισ. δολ.).
Η ασυμβατότητα μεταξύ των αντικειμενικών σκοπών της εθνικής στρατηγικής και των διαθεσίμων οικονομικών πόρων αυξάνει την επικινδυνότητα στην ασφάλεια του έθνους. Οι ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις περνούν μήνυμα επιβλητικότητας και αποτροπής σε συνδυασμό με την πολιτική βούληση. Η στρατηγική μας δεν δύναται να είναι άλλη, εκτός από την αποτροπή της επιθετικότητας με την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε σε αυτήν με τα στελέχη των Ε.Δ., τα οποία αυτοπροσδιορίζονται από τις θυσίες για τις οποίες προορίζονται και διατηρούν υψηλό τον συντελεστή επιχειρησιακής αξίας και ικανότητας των Ε.Δ.
*Ο κ. Παναγιώτης Χηνοφώτης είναι ναύαρχος (ε.α.) Π.Ν., επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, πρώην υφυπουργός Εσωτερικών – βουλευτής Επικρατείας.
