Το διάβασμα είναι καλό πράγμα. Ευεργετεί τον αναγνώστη αλλά και τους γύρω του· κάτι παίρνει τ’ αυτί τους. Κάνει δε πολύ καλό στους πολιτικούς. Βλέπουν τι γίνεται στον κόσμο, γεννούν νέες ιδέες, αποκτούν επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους και καμιά φορά απορρίπτουν τις προκαταλήψεις τους· εννοείται σιωπηρώς.
Ολα δείχνουν ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης διαβάζει. Λίγο πριν φύγει για διακοπές δημοσιοποίησε τη φωτογραφία μιας στοίβας έξι βιβλίων με τη λεζάντα «Να δω τι θα προφτάσω!!» (Instagram, 9.8.2024). Δεν γνωρίζουμε αν πρόφτασε, αλλά η κίνησή του είναι ευεργετική. Είναι σημαντικό να προωθεί τη φιλαναγνωσία ο πρωθυπουργός, έστω σε μάτια μη βλεπόντων – η φωτογραφία που δείχνει τον ίδιο με τη σύζυγό του στο Παρίσι έχει τριπλάσια «likes» (43.700) από εκείνη των βιβλίων (14.800). Παρεμπιπτόντως, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι είναι περίεργο που δεν ξεσπάθωσαν οι γνωστοί εθναμύντορες, αφού στα καλοκαιρινά αναγνώσματα του πρωθυπουργού ήταν τέσσερα βιβλία στην αγγλική και δύο στην ελληνική γλώσσα. Φαίνεται ότι όσοι είναι πολύ αγχωμένοι με το έθνος δεν πολυδιαβάζουν, ούτε ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για τις ιδέες και τα βιβλία.
Ο δικός μας –και πολύ παρατηρητικός– «Στέντωρ» ανακάλυψε έναν ενδιαφέροντα συσχετισμό. Στη στοίβα των βιβλίων του κ. Μητσοτάκη υπήρχε το βιβλίο με τίτλο «Αγχωμένη γενιά» του καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας Τζόναθαν Χάιντ. «Το βιβλίο έχει γίνει μπεστ σέλερ και έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση στις ΗΠΑ, καθώς επιχειρεί να τεκμηριώσει ότι η χρήση των έξυπνων κινητών και των κοινωνικών δικτύων προκαλεί ψυχικές διαταραχές στους εφήβους – κυρίως στα κορίτσια, στα οποία εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια περισσότερα κρούσματα κατάθλιψης. Αν συνδύαζε κανείς τις χθεσινές ανακοινώσεις για την απαγόρευση των κινητών στα σχολεία με την αναγνωστική λίστα του Μητσοτάκη, θα έβγαζε το συμπέρασμα ότι μάλλον ο Χάιντ στάθηκε καθοριστική επιρροή» («Καθημερινή», 30.8.2024).
Είναι ανησυχητικό ότι χρειάζεται απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για να αντιληφθούν οι γονείς, οι καθηγητές κ.ά. ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να είναι μέσα στις τάξεις.
Αυτό είναι ενθαρρυντικό και συνάμα ανησυχητικό. Ενθαρρυντικό, διότι ο πρωθυπουργός παρακολουθεί τους προβληματισμούς της Εσπερίας. Ανησυχητικό, διότι γεννάται ένα ερώτημα: χρειάζεται απόφαση σε ανώτατο επίπεδο για να αντιληφθούν οι γονείς, οι καθηγητές, οι διευθυντές σχολείων, οι σχολικές επιτροπές, οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι υπεύθυνοι Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας, Πολιτιστικών Θεμάτων, τα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕΔΑΣΥ) κ.ά. (ένα σκασμό όργανα εκπαίδευσης έχουμε!) ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν πρέπει να είναι μέσα στις τάξεις;
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η εξαγγελία του πρωθυπουργού είναι ένα από τα συνήθη επικοινωνιακά τρικ της κυβέρνησης, από αυτά που κάνουν θόρυβο για να ασχολούνται επί μέρες οι δημοσιογράφοι. Ετσι κι αλλιώς, όπως γράφει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Στέφανος Παραστατίδης: «Η πρώτη νομοθετική παρέμβαση απαγόρευσης κατοχής κινητών τηλεφώνων στα σχολεία έρχεται από το μακρινό 2006, με την υπουργική απόφαση 132328 της κ. Γιαννάκου στις 07/12/2006. Το 2012, η απόφαση συμπληρώνεται με την απαγόρευση όλων των συσκευών που διαθέτουν σύστημα επεξεργασίας, δεδομένων, εικόνας και ήχου. (…) Τελευταία νομοθετική ισχύουσα παρέμβαση είναι η εγκύκλιος του κ. Γαβρόγλου (22/06/2018), η οποία προσθέτει τη μη λειτουργία καμερών εντός του σχολικού χώρου κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του σχολείου» (fb, 30.8.2024).
Λέμε «θέλουμε να ελπίζουμε ότι η πρωθυπουργική εξαγγελία είναι απλώς ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα», διότι αν ισχύει η αποστροφή του Μπέρτολτ Μπρεχτ «αλίμονο στη χώρα που χρειάζεται ήρωες», τότε είναι «διπλό αλίμονο στη χώρα που χρειάζεται κοτζάμ πρωθυπουργό για να εφαρμοστεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή “το κινητό δεν έχει θέση στο σχολείο”».
