Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία, επειγόντως. Υπάρχουν ηγετικές προσωπικότητες, οι οποίες όμως δεν μπορούν να τραβήξουν την Ε.Ε. μπροστά. Ούτε η Μελόνι μπορεί να το κάνει, ούτε οι διάφοροι ηγέτες των βόρειων χωρών που θέλουν να τραβήξουν τα πράγματα στα άκρα σε σχέση με τη Ρωσία. Η ηγεσία στην Ευρώπη προέρχεται παραδοσιακά, και λογικά, από το Παρίσι και το Βερολίνο. Στη Γαλλία έχουμε έναν πρόεδρο με δυναμισμό και πολλές γενναίες ιδέες για το τι πρέπει να αλλάξει. Το δόγμα της στρατηγικής αυτονομίας είναι, για παράδειγμα, σημαντικό και θα έπρεπε να έχει γίνει κομμάτι της ευρωπαϊκής πυξίδας. Ο Μακρόν έχει όμως χάσει τον έλεγχο στο εσωτερικό της Γαλλίας και κατά συνέπεια και το διεθνές κύρος του. Οι μεγάλες κουβέντες που εκστομίζει μοιάζουν σχεδόν γραφικές όταν τις τοποθετεί κανείς σε ένα κάδρο ακραίας πόλωσης και ασυνεννοησίας μέσα στην ίδια του τη χώρα. Και με μία Λεπέν που περιμένει στη γωνία.
Στη Γερμανία πάλι έχουμε τον αόρατο καγκελάριο, έναν πολιτικό που ζυγίζει το ρίσκο με το γραμμάριο και εξαντλείται συνεχώς σε διαπραγματεύσεις με τους κυβερνητικούς του εταίρους για κάθε ζήτημα. Λέγαμε για τη Μέρκελ ότι είναι αναποφάσιστη και πως περίμενε κάθε φορά το αποτέλεσμα μιας ακόμη τοπικής εκλογικής αναμέτρησης για να πάρει τις αποφάσεις της. Εδώ, όμως, έχουμε ένα πραγματικό τέλμα ηγεσίας.
Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει για να επιβιώσει σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο ασταθής, επικίνδυνος και ανταγωνιστικός. Στην οικονομία πρέπει να σταματήσει να είναι ο καλύτερος παγκόσμιος ρυθμιστής κάθε κλάδου, να δώσει κίνητρα στη βιομηχανία και την υψηλή τεχνολογία και να δημιουργήσει –επιτέλους– ενιαία αγορά κεφαλαίων. Στην άμυνα έχει αργήσει απελπιστικά να ξυπνήσει παρά το «καμπανάκι Τραμπ». Στην παράνομη μετανάστευση ζει σε έναν άλλο κόσμο.
Ποιο είναι το παράδοξο; Οσο δεν έχει ισχυρούς ηγέτες που θα μπορούσαν να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα, τόσο θα αναδεικνύονται ισχυροί ηγέτες από την άλλη πλευρά της Ιστορίας. Γιατί η Ευρώπη θα φτωχαίνει, θα χάνει δουλειές, θα μοιάζει ανοχύρωτη απέναντι στις κλιμακούμενες απειλές.
Κάποια στιγμή σύντομα ο Μάριο Ντράγκι θα παραδώσει την πολυαναμενόμενη έκθεσή του για το μέλλον της Ε.Ε. Εκεί αναμένεται να λέει τα πράγματα με το όνομά τους και να προτείνει ριζοσπαστικές λύσεις. Καμία από αυτές δεν θα προχωρήσει αν στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης δεν υπάρχουν ισχυροί πολιτικοί ηγέτες που να μπορούν να πείσουν την κοινή γνώμη για την ανάγκη των ζωτικών αλλαγών και να τις κάνουν πράξη.
