Η σαρωτική νίκη την περασμένη Κυριακή του «ταυτοτικού» ή «ακροδεξιού» κόμματος AfD στη Θουριγγία, επί των τριών κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας, προκάλεσε ισχυρότατες αναταράξεις. Καθώς επίσης και το εντυπωσιακό αποτέλεσμα που εξασφάλισε το ίδιο κόμμα στις εκλογές στη Σαξονία, όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση, υπολειπόμενο μόνον μία εκατοστιαία μονάδα από το πρωτεύσαν Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα.
Το γεγονός ότι τα δύο αυτά ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας συνολικώς καλύπτουν μετά βίας το επτά τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας δεν δικαιολογεί τη νευρικότητα που προκαλεί ο φόβος αναβιώσεως του ναζισμού. Απλώς επιβεβαιώνει πως τα φαντάσματα του παρελθόντος εξακολουθούν να πλανώνται πάνω από αυτή τη χώρα. Κάτι που εμμέσως φροντίζουν να υπενθυμίσουν κάποιοι από τους συμμάχους της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Η άνοδος της «άκρας Δεξιάς» κατά συνθήκη αποδίδεται στο μεταναστευτικό. Μόνον που η Θουριγγία και η Σαξονία έχουν μικρότερο ποσοστό εγκαταστάσεως μουσουλμάνων μεταναστών από ό,τι τα άλλα κρατίδια της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Κάποιοι επισημαίνουν πάλι το γεγονός πως τα δύο αυτά κρατίδια, που ανήκαν πριν από την ενοποίηση στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία, δεν είχαν τη δυνατότητα «δημοκρατικής μεταλλάξεως».
Ισχύουν τα ανωτέρω ασφαλώς, μέχρις ενός σημείου. Οπως επίσης και το γεγονός ότι η Γερμανία εξαναγκάσθηκε να μεταβάλει άρδην την ενεργειακή στρατηγική της, υπό την πίεση των ΗΠΑ, βυθίζοντάς την σε μία κρίση σοβαρότατη και εξαιτίας της δραματικής αυξήσεως των στρατιωτικών της δαπανών.
Ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς δεν θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τις επιλογές του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, που ευθύς μετά την εκλογή του χαρακτήρισε τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν «δολοφόνο». Αλλά όταν ο κ. Μπάιντεν στην πρώτη συνέντευξή του με τον κ. Σολτς δήλωσε με ύφος βάναυσο «εγώ θα κλείσω αυτόν τον αγωγό», μεταφοράς αερίου από τη Ρωσία στη Γερμανία, είχε υπερβεί τα εσκαμμένα.
Ο ηγέτης της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης αντιμετωπίσθηκε ως παρίας μιας χώρας-δορυφόρου, που όφειλε να εφαρμόσει εντολή. Το όποιο κύρος του καγκελαρίου που δεν είναι ασφαλώς εντυπωσιακού διαμετρήματος καταρρακώθηκε. Οι εκλογές στη Θουριγγία και στη Σαξονία επιβεβαίωσαν απλώς το γεγονός αυτό, στο εσωτερικό και διεθνώς. Τα υπόλοιπα είναι παρεμπίπτοντα.
