Απασχόλησε πολύ. Και θα απασχολεί. ∆ιότι το νέο κόψιμο του κόμπου με το μαχαίρι –σήμερα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική– δεν απαλλάσσει τα σχολεία από το αξεδιάλυτο κουβάρι της χρήσης κινητών ή τη σκιά του: την ανυπακοή (το 1/3 των μαθητών στα βρετανικά σχολεία δεν υπακούν, ενώ στον Καναδά το μέτρο αποσύρθηκε λόγω αδυναμίας εφαρμογής του), τη διά άλλων συσκευών διαφυγή (και με τα έξυπνα ρολόγια οι μαθητές συνομιλούν, ηχογραφούν, βιντεοσκοπούν, φωτογραφίζουν δασκάλους και συμμαθητές). Ομως, το σχολείο υφίσταται μόνο εάν λειτουργεί. Και δεν λειτουργεί όταν στις τάξεις κυριαρχεί το βασικό εφηβικό όπλο, προέκταση του χεριού και σειρήνα. Μακριά, λοιπόν, τα κινητά από τα θρανία, λέει η πλειονότητα των δασκάλων στον κόσμο. Πώς αλλιώς θα μειωθούν οι περισπασμοί, θα πάψει η συγχορδία των «γκλιν», θα κοπεί το χαζολόγημα σε Snapchat, YouTube, TikTok, το ξεστράτισμα σε ολισθηρά πεδία, η εξάρτηση από τα ψηφιακά «σκονάκια»; Πώς θα βελτιωθούν οι επιδόσεις, θα αποκατασταθεί η ζωντανή επαφή; Και το κινητό όχι στην τσάντα –κατά την ελληνική εκδοχή–, αλλά σε ντουλάπι. Στην τσάντα είναι πειρασμός και αιτία απόσπασης προσοχής, λέει η εμπειρία από Βέλγιο και Ολλανδία.
Βελτιώνονται οι μαθητικές επιδόσεις χωρίς το κινητό στο χέρι; Δεν δίνουν ξεκάθαρη απάντηση οι μελέτες. Αλλού ναι, αλλού όχι. Κι έπειτα το σχολείο είναι νησίδα. Εξω από αυτήν επανέρχονται αυτοστιγμεί όλα τα αρνητικά της πολύωρης πλοήγησης, ενίοτε σε ακατάλληλα ψηφιακά περιβάλλοντα, που αποπροσανατολίζουν, εκθέτουν στη βία, κλέβουν τον ύπνο, πλήττουν το σώμα, τραυματίζουν την τρυφερή ψυχή. Η στέρηση ενδέχεται να αυξήσει την προσκόλληση στην οθόνη. Ορθότερη είναι η εκπαίδευση στην υγιή χρήση του κινητού –άλλωστε στα σχολεία θα εισρέει, δεν θα εκρέει τεχνολογία–, λένε ειδικοί. Και αποδοτικότερες οι ενδιάμεσες λύσεις: ζώνες προγραμματισμένης χρήσης στα σχολεία, καθορισμένα σημεία λήψης ειδοποιήσεων, εργαλεία διαχείρισης του χρόνου πλοήγησης και ελέγχου του ψηφιακού εκφοβισμού, φραγές εισόδου σε βλαπτικά περιεχόμενα, ομαδικές δραστηριότητες. Δηλαδή, επιλογές που απαιτούν διαρκή προσπάθεια –δύσκολα μαθαίνεται η αυτοπειθαρχία και ξεμαθαίνεται η «ελευθερία»– και νέα τεχνο-οργάνωση στα σχολεία. Είναι η δύσβατη αβέβαιη οδός προς μια γενικότερη ισορροπία. Η απαγόρευση είναι καθαρή και ταχεία, όμως βραχεία. Εξαντλείται στη νησίδα.
