Μια μικρή νίκη πέτυχε η δημοκρατία προχθές στις ΗΠΑ. Οχι γιατί η Κάμαλα Χάρις κέρδισε κατά κράτος τις εντυπώσεις. Τα ντιμπέιτ σπανίως χαρίζουν απτά κέρδη στους υποψηφίους, ασχέτως αν καμιά φορά τους χαντακώνουν, όπως έγινε στην περίπτωση του Τζο Μπάιντεν. Η νίκη της δημοκρατίας έχει να κάνει με το μέτωπο όλων των συμμετεχόντων απέναντι στα ψεύδη του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Αμερικανός τέως πρόεδρος πολιτεύθηκε χρόνια εκστομίζοντας τεράστιες αναλήθειες, όπως ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν γεννήθηκε στις ΗΠΑ ή ότι το 2015 «η ανεργία στις ΗΠΑ είναι 24% και μπορεί να φτάνει ακόμη και 42%»! (28.9.2015). Προφανώς είναι οπαδός της γκεμπελικής ρήσης «όσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Στις εκλογές του 2015 τα ψεύδη του Τραμπ αντιμετωπίστηκαν με συγκατάβαση ή έστω υπεροψία. Μάλλον κυριάρχησε αυτό που λέει το τραγούδι «ασ’ τον τρελό στην τρέλα του…» ή κάποιοι σκέφθηκαν «σιγά μην πιστέψουν οι ψηφοφόροι ότι οι Δημοκρατικοί μάζευαν παιδάκια σε μια πιτσαρία της Ουάσιγκτον για να τα βιάσουν». Και μετά φάνηκε η θλιβερή –για τη δημοκρατία και τις ΗΠΑ– αλήθεια.
Στο χθεσινό ντιμπέιτ οι πολιτικοί αναλυτές μέτρησαν 31 ψεύδη του τέως προέδρου· «ανακρίβειες» είναι ο πολιτικώς ορθός όρος. Δεν μέτρησαν τις χοντράδες του στυλ ότι αν εκλεγεί η Κάμαλα Χάρις σε δύο χρόνια δεν θα υπάρχει το Ισραήλ, ή ότι θα γίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτά, παρ’ όλο που είναι εξωφρενικά, δεν παύουν να είναι εκτιμήσεις που στον παρόντα χρόνο δεν μπορούν ούτε να διαψευστούν ούτε να επιβεβαιωθούν.
Είπε όμως χοντρά ψέματα. Αναφέρθηκε σε «αμβλώσεις – εκτελέσεις μωρών μετά τη γέννησή τους», κάτι που ανάγκασε τη συντονίστρια της συζήτησης Λίντσεϊ Ντέιβις να πει το αυτονόητο ότι «δεν υπάρχει πολιτεία στην οποία είναι νόμιμο να σκοτώσεις ένα μωρό». Είπε επίσης ότι σε μια πόλη του Οχάιο «Αϊτινοί μετανάστες τρώνε τους σκύλους και τις γάτες των γειτόνων τους», κάτι που έκανε τον έτερο συντονιστή της συζήτησης, Ντέιβιντ Μόιρ, να αναφέρει τα πραγματικά γεγονότα, ότι δηλαδή δεν υπάρχει καμιά αναφορά στις Αρχές για τέτοιο συμβάν.
Παρένθεση, για να σημειώσουμε κάτι παράδοξο: εδώ και λίγο καιρό στα κοινωνικά δίκτυα των «οπαδών της λευκής υπεροχής» (white supremacists) οι Αϊτινοί είναι «ένοχοι» πολλών δεινών στις ΗΠΑ. Το αναφέρουμε διότι το 95% των κατοίκων της Αϊτής είναι χριστιανοί και ουχί μουσουλμάνοι που, κατά τους δικούς μας supremacists, δεν μπορούν να ενσωματωθούν.
Το βασικό όμως είναι ότι η αλήθεια –μετά τα πολλά πλήγματα που δέχθηκε– σήκωσε ανάστημα πρωτίστως διά των φρουρών της, που πρέπει να είναι οι δημοσιογράφοι.
