Ανέκαθεν οι φυσικές καταστροφές από ακραία καιρικά φαινόμενα γίνονταν αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Από τις πλημμύρες της δεκαετίας του 1960, στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, έως τις φωτιές της Μεταπολίτευσης και τις δύο πρόσφατες πολύνεκρες τραγωδίες. Θα μου πείτε ότι αυτή είναι η δουλειά της αντιπολίτευσης. Να καταγγέλλει τις ολιγωρίες και τις παραλείψεις των κυβερνώντων. Σωστό, όμως στην πατρίδα μας τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και όλοι θα πρέπει πλέον να γνωρίζουν ότι μπροστά στο πρωτοφανές, στο έκτακτο και στο τυχαίο δεν υπάρχει αποτελεσματική ανθρώπινη αντίδραση. Εντελώς άλλης τάξης ζήτημα είναι η επικοινωνιακή διαχείριση μιας φυσικής καταστροφής. Αλλά δεν μιλώ για αυτό.
Προχθές η Αθήνα πλημμύρισε. Πολύ νερό, οι σχετικές εικόνες κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου με τα σχετικά σχόλια. Ποιον αφορούν τα σχόλια; Μα τον δήμαρχο της Αθήνας, τον κ. Χάρη Δούκα. Ποιον άλλον; Μάλιστα, αυτά τα σκωπτικά σχόλια συνοδεύονταν και από ένα βίντεο που τον δείχνει, κατά την προεκλογική του εκστρατεία για τη δημαρχία της Αθήνας, να υπόσχεται καθαρισμό των φρεατίων και αντιπλημμυρικά έργα. Γνωρίζοντας λίγο-πολύ την πολιτική ταυτότητα πολλών σχολιαστών, κυρίως του Χ (πρώην Τwitter), διαπίστωσα ότι κοντά στους πικρόχολους νεοδημοκράτες που επέκριναν τον δήμαρχο ήταν και πολλοί από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Είναι πιθανό αυτή η στραβή που έκατσε στη βάρδια του να επηρεάσει την πορεία του προς τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών; Πάντως οι αντίπαλοί του δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που τους πρόσφερε η φύση.
Οι πολιτικοί καλό είναι να μην υπόσχονται στο πλαίσιο του προεκλογικού τους οίστρου πως θα τιθασεύσουν τα στοιχεία της φύσης. Θα το βρουν μπροστά τους.
Τελικά η πολιτική μας τάξη μπορεί να συμπεριφερθεί πολιτισμένα; Μπορεί να σταματήσει να σπεκουλάρει επάνω στις φυσικές καταστροφές και στην εμφάνιση του τυχαίου; Σε όλον τον κόσμο συμβαίνουν βιβλικές πλημμύρες, πυρκαγιές μαίνονται σε τεράστιες εκτάσεις επί εβδομάδες, τρένα εκτροχιάζονται με νεκρούς και τραυματίες και ουδέν κόμμα της αντιπολίτευσης κατηγόρησε για όλα αυτά την κυβέρνηση της χώρας του. Υπάρχει η λογική παραδοχή πως οι δυνατότητες του ανθρώπου στέκονται ανίκανες να αντιμετωπίσουν την οργή της φύσης.
Η απάντηση στο ερώτημα είναι αρνητική. Πάντα στην Ελλάδα θα αναζητούμε κυβερνητικές ευθύνες ή ευθύνες στους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και οι κατέχοντες την εξουσία, απολογούμενοι, πάντα θα επικαλούνται το έκτακτο και το απρόβλεπτο και αυτή η ιστορία θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Δυστυχώς τα κόμματα με κυβερνητική εμπειρία όχι μόνο δεν έχουν διδαχθεί από τα όσα υπέστησαν από την αντιπολίτευση, ώστε όταν απολέσουν την εξουσία να μην τα επαναλάβουν, αλλά απεναντίας επιζητούν τη ρεβάνς. Το θέμα είναι ένα: οι πολίτες επηρεάζονται από τέτοιου είδους αντιπολιτευτικές κορώνες; Η ζωή δείχνει πως όχι. Αλλα κριτήρια πρυτανεύουν στη διαμόρφωση της εκλογικής τους συμπεριφοράς.
Απλώς οι πολιτικοί καλό είναι να μην υπόσχονται στο πλαίσιο του προεκλογικού τους οίστρου πως θα τιθασεύσουν τα στοιχεία της φύσης. Θα το βρουν μπροστά τους.
