Δεν είναι ορθό το υπουργείο Παιδείας να χρησιμοποιεί μόνον μέσους όρους για να δικαιολογήσει τις πολιτικές αποφάσεις του. Το είχε κάνει και η προηγούμενη ηγεσία του, το επαναλαμβάνει και η σημερινή απαντώντας (χθες στην ιστοσελίδα esos.gr) στις διαμαρτυρίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ για τις συγχωνεύσεις τμημάτων. Συγκεκριμένα, η ηγεσία του υπουργείου ανέφερε πως το σύνολο των εγγεγραμμένων μαθητών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι 1.262.003, ενώ το ποσοστό όσων επηρεάζονται από τη μη έγκριση ολιγομελών τμημάτων είναι 0,269%. Οι μέσοι όροι στη δημόσια εκπαίδευση δεν αποτυπώνουν πάντα την αλήθεια, αντιθέτως συσκοτίζουν τα προβλήματα.
Δεν λέει πολλά ότι στα νηπιαγωγεία η αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό είναι 8,8 προς 1, στα δημοτικά σχολεία 7,9 προς 1 και στα γυμνάσια 8,3 προς 1 (έκθεση ΟΟΣΑ, στο χθεσινό φύλλο της «Κ»), όταν υπάρχουν πολλά μικρά νησιά και απομακρυσμένα χωριά με λίγους μαθητές, ενώ στα σχολεία των μεγάλων αστικών κέντρων καταγράφεται υπερσυγκέντρωση μαθητών. Την κατάσταση αποτυπώνουν καλύτερα οι αναλογίες μαθητών ανά εκπαιδευτικό στα ιδιωτικά σχολεία, τα οποία βρίσκονται κυρίως σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Και αυτές είναι 14,1 στα νηπιαγωγεία, 11,2 στα δημοτικά και 8,4 στα γυμνάσια.
Αντιθέτως θα πρέπει να προβληματίζει ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι σημαντικά χαμηλότερες από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Και για τις τρεις βαθμίδες αντιπροσωπεύουν κατά μέσον όρο το 10% των συνολικών δημόσιων δαπανών στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ στην Ελλάδα το ίδιο ποσοστό είναι μόλις στο 6,1%, φέρνοντάς τη στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών-μελών του οργανισμού.
Απαιτείται μια άλλη συνταγή για να αλλάξει το τοπίο στην ελληνική εκπαίδευση, που πάσχει ποιοτικά. Μόνο να θυμηθούμε, όπως αναφέρει η έκθεση της επιστημονικής επιτροπής των ετήσιων εξετάσεων διαγωνιστικού χαρακτήρα, ότι ένα στα πέντε παιδιά κινδυνεύει να αποφοιτήσει από το γυμνάσιο λειτουργικά αναλφάβητο. Δεν θα μπορεί να κατανοεί με επάρκεια τον λόγο, να διατυπώνει με σαφήνεια τη σκέψη του, να κάνει αφαιρετικούς συνειρμούς, να αναπτύσσει κριτική σκέψη, να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες για βελτίωση των γνωστικών δεξιοτήτων του.
Αλλη συνταγή, με πιο ποιοτικές… πρώτες ύλες (χρηματοδότηση), περισσότερη δουλειά (εκπαιδευτικοί), καλύτερο σχεδιασμό και λιγότερες εξαγγελίες (υπουργείο Παιδείας).
